KONCERT SYMFONICZNY

„Muszę powiedzieć, że jestem bardzo kontent z całości – znów różne nowe nutki – a zarazem trochę powrotu do starego. Całość strasznie fantastyczna i nieoczekiwana” – tak Karol Szymanowski pisał do Stefana Spiessa o swoim I Koncercie skrzypcowym op. 35 (9 IX 1916), komponowanym latem i jesienią roku 1916 w majątku przyjaciela kompozytora Józefa Jaroszyńskiego w Zarudziu na Ukrainie. Za Koncertem, a także za innymi skrzypcowymi utworami Szymanowskiego, stoi Paweł Kochański, którego sztukę wiolinistyczną ceniono za miękkość barwy i czułość w przekazywaniu emocji. Artyści wspólnie pracowali nad idejką nowego skrzypcowego stylu; Kochański jest też autorem cadenzy i jemu utwór został dedykowany. Prawykonanie utworu odbyło się 1 listopada 1922 roku w Filharmonii Warszawskiej – z solistą Józefem Ozimińskim, pod dyrekcją Emila Młynarskiego. Dwa lata później I Koncert skrzypcowy zagrał w Nowym Jorku Paweł Kochański – dyrygował Leopold Stokowski. Do dziś I Koncert urzeka dźwiękową zmysłowością i feerią barw. I jest niekwestionowanym arcydziełem.

Małgorzata Janicka-Słysz

Komponowanie II Symfonii Sibelius rozpoczął w 1900 roku podczas pobytu w Rapallo we Włoszech, a ukończył w roku 1902 w Finlandii. Mimo że prawykonanie w Helsinkach 8 marca 1902 z Helsińską Orkiestrą Filharmoniczną pod batutą samego kompozytora odniosło olbrzymi sukces, Sibelius wprowadził do utworu pewne zmiany. Wersja ostateczna została zaprezentowana 10 listopada 1903 roku w Sztokholmie, pod dyrekcją Armasa Järnefelta.
Najbardziej znana z 7 symfonii Sibeliusa i jedno z najwybitniejszych jego dzieł, szybko zyskała międzynarodowe uznanie. Ekspresyjna, często patetyczna, z wyraźnymi wpływami Wagnera, Brucknera, Czajkowskiego, z mocnymi wejściami instrumentów dętych blaszanych, eksponowaniem niskich rejestrów, jest znakomitym przykładem późnoromantycznego stylu Sibeliusa z tego okresu twórczości.
Całość, od części pierwszej – lżejszej, bardziej niż kolejne ustępy pogodnej, miejscami dramatycznej, miejscami pastoralnej, poprzez naznaczoną tragizmem mroczną część drugą, motoryczne, nerwowe, pełne impetu scherzo z liryczną częścią środkową, dąży do wielkiej apoteozy w finale. Początkowy motyw z części pierwszej, który w różnych konfiguracjach przewija się w materiale dźwiękowym wszystkich ogniw, stanowi spoiwo kompozycji.
Po premierze II Symfonii Sibelius zyskał status bohatera narodowego. Ze względu na optymistyczny, triumfalny charakter finału do utworu przylgnęło określenie „Symfonia niepodległości”, jako że, szczególnie dawniej, interpretowano ją niekiedy jako wyraz dążeń do wyzwolenia Finlandii spod władzy Rosji. Sam kompozytor temu zaprzeczał, o swoim dziele powiedział: „Moja druga symfonia jest wyznaniem duszy”.
 

Dawid RUNTZ – w 2016 roku ukończył studia dyrygenckie na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie Antoniego Wita, debiutując koncertem z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie.
W latach 2008–2015 uzyskał stypendium Starosty Powiatu Wejherowskiego, w roku 2015 stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego RP, a także stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego. Za osiągnięcia naukowe był wielokrotnym stypendystą Rektora Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina, jest także laureatem Medalu Magna cum Laude uczelni (2018). Otrzymał dwukrotnie nagrodę Prezydenta Miasta Wejherowa za osiągnięcia w dziedzinie muzyki (2010, 2017), a także Nagrodę Remusa (2017) oraz Medal Róży (2018).
Laureat II nagrody oraz nagrody specjalnej I Ogólnopolskiego Konkursu Studentów Dyrygentury im. A. Kopycińskiego we Wrocławiu (2013) i II nagrody VI Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Dyrygentów im. W. Lutosławskiego w Białymstoku (2016). W 2018 roku zdobył III nagrodę oraz nagrodę publiczności na I Hong Kong International Conducting Competition.
Wyjątkowym osiągnięciem Dawida Runtza było ukończenie Italian Opera Academy w Rawennie, prowadzonej przez światowej sławy dyrygenta Riccardo Mutiego, dyrektora Chicago Symphony Orchestra. W 2017 roku Dawid Runtz brał udział wprestiżowych kursach dyrygenckich, prowadzonych przez Daniele Gattiego z Koninklijk Concertgebouworkest w Amsterdamie, a w 2018wkursach dyrygenckich w Tanglewood (USA).
W 2018 roku Dawid Runtz otrzymał zaproszenie i zadyrygował Boston Symphony Orchestra podczas przesłuchań na asystenta BSO, a także wystąpił podczas 22. Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena w Filharmonii Narodowej w Warszawie.
W latach 2014–2017 współpracował z Teatrem Wielkim–Operą Narodową w Warszawie w charakterze dyrygenta asystenta przy produkcjach wielu dzieł operowych. W 2017 roku, jako stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, był asystentem Jacka Kaspszyka w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Od grudnia 2017 piastuje stanowisko pierwszego dyrygenta Polskiej Opery Królewskiej w Warszawie.
W 2017 roku zadebiutował w Japonii podczas Pacific Music Festival w Sapporo. W 2018 roku odbył tournée po Litwie z orkiestrą Sinfonia Varsovia z okazji rocznicy 100-lecia odzyskania niepodległości Polski, a także inaugurował Festiwal Krzysztofa Pendereckiego z Orkiestrą Filharmonii Narodowej w Warszawie. W 2019 odbył tournée z Orkiestrą Filharmonii w Zagrzebiu po Kuwejcie oraz objął kierownictwo muzyczne nad spektaklem Cosìfan tutte W.A. Mozarta w Polskiej Operze Królewskiej. W styczniu 2020 roku poprowadził koncert z okazji przejęcia przez Chorwację prezydencji w Unii Europejskiej, który odbył się w Sali Koncertowej Accademia Nazionale di Santa Cecilia w Rzymie z Orkiestrą Filharmonii w Zagrzebiu. W sezonie 2020/2021 prowadzi szereg koncertów i spektakli operowych w Polsce oraz m.in. w Chorwacji, Japonii i Brazylii.
Przez najbliższe trzy sezony artystyczne będzie szefem Zagreb Philharmonic Orchestra – najważniejszej orkiestry symfonicznej w Chorwacji.
fot. Karpati & Zarewicz

Joanna KONARZEWSKA – absolwentka Akademii Muzycznej w Krakowie oraz Syddansk Musikkonservatorium og Skuespillerskole w Odense. Jako solistka i koncertmistrz współpracowała z takimi orkiestrami, jak Odense Symfoniorkester, Aarhus Symfoniorkester, Narodowa Orkiestra Polskiego Radia w Katowicach, Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Orkiestra Polskiej Filharmonii Bałtyckiej w Gdańsku, Orkiestra Akademii Beethovenowskiej, Polska Filharmonia Kameralna Sopot, Elbląska Orkiestra Kameralna.
W latach 2009–2014 koncertmistrz orkiestry Polskiej Filharmonii Bałtyckiej, a od 2014 roku Orkiestry Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie. Jest także gościnnym koncertmistrzem Orkiestry Akademii Beethovenowskiej.
Laureatka konkursów muzyki kameralnej i skrzypcowej, m.in. I Ogólnopolskiego Konkursu Młodych Skrzypków im. E. Umińskiej w 2005 roku w Poznaniu, X Konkursu Skrzypcowego im. K. Lipińskiego i H. Wieniawskiego w 2006 roku w Lublinie, I Ogólnopolskiego Konkursu Instrumentalistów Smyczkowych w 2006 roku w Krakowie. W 2008 roku otrzymała nagrodę dla najlepszego instrumentalisty smyczkowego podczas ISA, objętego programem Wiedeń – Praga – Budapeszt. W 2014 roku wygrała Den Danske Strygerkonkurrence.
Brała udział w licznych kursach mistrzowskich instrumentalistyki solowej, kameralnej i orkiestrowej, m.in. Australian International Summer Orchestra Institute w Tasmanii, Internationale Sommerakademie w Semmering w Austrii, oraz kursach w Łańcucie, Żaganiu i Kołobrzegu. Była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz Małopolskiej Fundacji Stypendialnej Sapere Auso. W 2012 i 2013 roku nominowana do nagrody kulturalnej miasta Gdańsk.
Ma na swoim koncie nagrania dla radia, telewizji, muzyki do przedstawień teatralnych oraz muzyki filmowej.
fot. K. Mika