Gmach użytkowany przez Filharmonię Krakowską od chwili jej zaistnienia, czyli od lutego 1945 r., ukończony został w 1931 r. jako Dom Katolicki wg projektu Józefa Pokutyńskiego. Głównym inicjatorem budowy był Kardynał Książę Adam Sapieha. Twórcy projektu kierowali się wzorem słynnego budynku, o podobnym przeznaczeniu - Maison du Peuple w Brukseli zaprojektowanego w 1897 r. przez Viktora Horta. Elewacja budynku i sala koncertowa mają charakter neobarokowy, w odróżnieniu od pozostałych pomieszczeń utrzymanych w stylistyce modernizmu.
Konstrukcja gmachu opiera się na kształcie litery L. W trosce o efekt estetyczny budynku widocznego od strony ulicy Franciszkańskiej i Plant, zaprojektowano front elewacji tworzący najważniejszy element architektury gmachu. Kubatura budynku to 24.000 metrów sześciennych, powierzchnia użytkowa - 4.550 metrów kwadratowych. Fasadę budynku filharmonicznego zwieńcza kartusz z herbem "Trzy Korony".

Sala widowiskowa (20 x 28 m) licząca 693 miejsca jest największą salą koncertową Krakowa. Usytuowana od strony ul. Zwierzynieckiej, gdzie przewidziano także wyjścia dla publiczności. Głównym elementem jej wystroju - a zarazem najokazalszym instrumentem Filharmonii - są organy firmy Johannes Klais - Orgelbau Bonn (przekazane do użytku w październiku 1996 r. w miejsce spalonych w pożarze budynku w grudniu 1991 organów firmy VEB Postdamer Schuke - Orgelbau). Oprócz sali koncertowej Filharmonia dysponuje także dwiema salami przeznaczonymi do muzykowania kameralnego (Sala Złota, Sala Błękitna - w której 15.10.1938 debiutował jako poeta Karol Wojtyła, Jan Paweł II).