KONCERT SYMFONICZNY ONLINE

Marsz B-dur op. 99 Prokofiew skomponował na skład radzieckiej orkiestry wojskowej. Utwór został zaprezentowany w radiu 30 kwietnia 1944 roku, pod dyrekcją kapelmistrza majora Iwana Pietrowa. Do światowego repertuaru koncertowego wszedł dzięki Siergiejowi Kusewickiemu, który już w maju 1945 roku wykonał go, w nowej orkiestracji Paula Yodera, w Stanach Zjednoczonych z Combat Infantry Band. Fragment Marsza Prokofiew wykorzystał w swojej ostatniej ukończonej operze Opowieść o prawdziwym człowieku.

Prawykonanie Symfonii instrumentów dętych miało miejsce w Londynie w czerwcu 1921 roku, szczególnym trafem również pod dyrekcją Kusewickiego. Zalążkiem zadedykowanego pamięci Debussy’ego utworu był chorał na fortepian, który Strawiński zamieścił w 1918 roku w specjalnym numerze „La Revue musicale”, poświęconym francuskiemu twórcy, i zdecydował się potem rozwinąć w kompozycję na zespół dęty. W roku 1947 stworzył drugą wersję dzieła. W muzyce Strawińskiego instrumenty dęte pełnią rolę dominującą – tu mamy przykład skrajny. Użycie słowa “symfonie” w liczbie mnogiej kieruje nas nie w stronę formy klasycznej symfonii, a rozumienia słowa “symfonia” jako współbrzmienia. Neoklasyczne dzieło, z wyraźnym wpływem rosyjskiego folkloru, sam kompozytor opisał jako rytuał rozwijany z krótkich litanii między różnymi grupami jednorodnych instrumentów.

Rimski-Korsakow (u którego studiowali i Prokofiew, i Strawiński), absolwent Korpusu Morskiego w Petersburgu, oficer, w latach 70. XIX wieku był inspektorem orkiestr dętych rosyjskiej marynarki wojennej. Z myślą o repertuarze dla nich, ale także o pogłębieniu swojej znajomości orkiestry, skomponował w latach 1876–1878 trzy utwory na instrument solowy z towarzyszeniem orkiestry wojskowej: wariacje na obój, koncert na puzon i Concertstück na klarnet, funkcjonujący także jako koncert. Mimo niewielkich rozmiarów, ma on tradycyjną trzyczęściową formę. Kolejne części, grane attacca, oparte są na wspólnym materiale tematycznym, wykazującym wpływy rosyjskiego folkloru.

Podobnie jak Rimsky-Korsakow, również Miaskowski poświęcił karierę wojskową dla muzyki. Autor 27 symfonii, Symfonię Es-dur op. 46 ukończył w styczniu 1939 roku. Konsultował się w trakcie pracy ze wspomnianym już majorem Iwanem Pietrowem, pod którego dyrekcją 15 lutego Symfonia została zaprezentowana w radio, z okazji 21. rocznicy utworzenia Armii Czerwonej. Czteroczęściowy utwór, utrzymany w stylistyce zgodnej z wymogami realizmu socjalistycznego, jest pierwszą w Związku Radzieckim symfonią na zespół dęty.