KONCERT ORATORYJNY

Sascha GOETZEL – w trakcie jedenastoletniej kadencji Dyrektora Artystycznego i Pierwszego Dyrygenta Orkiestry Filharmonicznej Borusan w Stambule, z którą występował na Festiwalu w Salzburgu, Hong Kong Arts Festival, BBC Proms w Londynie, w Royal Concertgebouw, Musikverein i Konzerthaus w Wiedniu, Théâtre des Champs-Elysées, przekształcił ją z mało znanej, prowincjonalnej orkiestry w zespół o międzynarodowej renomie.
Nagrał z nim dla wytwórni Onyx płyty: z utworami orkiestrowymi Respighiego, Hindemitha i Florenta Schmitta, kolejną z utworami Rimskiego-Korsakowa, Bałakiriewa, Erkina, Ippolitowa-Iwanowa (5 gwiazdek od „BBC Music Magazine”), a także Music from the Machine Age (Bartók, Holst, Prokofiew, Ravel, Schulhoff) i M.-A. Turnage: Concerto for 2 Violins “Shadow Walker” / H. Berlioz: Symphonie fantastique, z Vadimem Repinem i Danielem Hopem.
Obecnie jest głównym dyrygentem gościnnym Orkiestry Filharmonii w Sofii. Wcześniej współpracował z Orkiestrą Filharmoniczną Kanagawa w Japonii, Orchestre Symphonique de Bretagne, Orkiestrą Symfoniczną w Kuopio w Finlandii, z Pacific Music Festival w Japonii oraz Austriacko-Koreańską Orkiestrą Filharmoniczną. Jest dyrektorem artystycznym Fundacji Barış İçin Müzik Vakfı (Muzyka dla Pokoju) w Stambule, zajmującej się wykonawstwem i edukacją muzyczną. Występował gościnnie z NHK Symphony, Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, London Philharmonic Orchestra, Münchner Symphoniker, Brandeburgisches Staatsorchester, Teatro Communale Bologna, Orchestre de Chambre de Paris (płyta Bach / Schnittke z udziałem Deborah i Sarah Nemtanu dla wytwórni Naïve), Słowacką Filharmonią Narodową, Orchestre Symphonique et Lyrique Nancy, Orchestre National de Lyon (koncerty w Nowym Jorku), Orchestre National de Bordeaux, orkiestrami symfonicznymi w Helsingborgu, Aarhus, Oregonie, Vancouver, Orchestre National de Pays de la Loire, Dresden Philharmonic (na Abu Dhabi Music Festival), Orchestre National de France, Yomiuri Nippon Symphony, Philharmonique de Luxembourg, Orchestre Philharmonique de Strasbourg, Kioi Sinfonietta, Orkiestrą Narodową Belgii, Orkiestrą Symfoniczną Radia Holenderskiego, Phion Orkest, Rumuńską Narodową Orkiestrą Radiową, Wiener Philharmoniker (bal w Operze Wiedeńskiej).

Lidia SOSNOWSKA – urodziła się 1993 roku  w Nowym Sączu. Naukę śpiewu rozpoczęła w Państwowej Szkole Muzycznej im. Władysława Żeleńskiego w Krakowie, w klasie dr hab. Macieja Gallasa, i również pod jego okiem z wyróżnieniem ukończyła Akademię Muzyczną w Krakowie. Brała udział w licznych kursach mistrzowskich m.in. z Mariuszem Kwietniem, Piotrem Beczałą, prof. Teru Yoshihara oraz Sivan Rotem. Brała udział w licznych przedsięwzięciach artystycznych, wystąpiła m.in. jako Tatiana w operze Eugeniusz Oniegin P. Czajkowskiego oraz Kleopatra w operze Juliusz Cezar G.F. Händla pod batutą Paula Esswooda. W 2018 zaśpiewała na festiwalu Muzyka w Starym Krakowie, wykonując cykl Pieśni kurpiowskich K. Szymanowskiego oraz pieśni F. Schuberta.

Joanna ŚWIĘSZEK-PRZELIORZ – ukończyła z wyróżnieniem studia wokalne w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie Agnieszki Monasterskiej oraz studia muzykologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Brała udział w licznych kursach wokalnych, prowadzonych przez uznanych na całym świecie pedagogów, m.in. Charlotte Lehmann, Rosemarie Landry, Mariusza Kwietnia, Piotra Kusiewicza, Evę Blahovą, Ryszarda Karczykowskiego, Marka Rzepkę, Dariusza Grabowskiego.
Koncertuje w kraju i za granicą jako solistka i kameralistka, specjalizująca się w repertuarze oratoryjno-kantatowym i pieśniowym. Jest członkiem prowadzonego przez Zygmunta Magierę oktetu wokalnego Octava Ensemble, uznanego przez krytyków muzycznych za jeden z najciekawszych zespołów wokalnych młodego pokolenia. Z Octava Ensemble wykonuje w Polsce i za granicą (Stany Zjednoczone, Chiny, Japonia, Australia, Hiszpania, Turcja, Niemcy, Słowacja) muzykę od renesansu po współczesność (w tym utwory rozrywkowe), dokonała kilku nagrań płytowych, m.in. Bartłomiej Pękiel. Opera Omnia i Jacek Różycki. Opera Omnia. Współpracuje również z zespołem Collegium Zieleński pod kierownictwem Stanisława Gałońskiego, z którym nagrała dzieła wszystkie Mikołaja Zieleńskiego (6 płyt, vol. 1 otrzymał nagrodę L’Orphée D’Or w 2012 roku), z Górecki Chamber Choir, Chórem Polskiego Radia, Chórem Mieszanym Katedry Wawelskiej. Jest członkiem Chóru Filharmonii Krakowskiej. Ma ponadto na swoim koncie partie operowe, m.in. w Rodelindzie G.F. Haendla, Weselu Figara W.A. Mozarta, Dydonie i Eneaszu H. Purcella.
Na co dzień pracuje z pianistką i kameralistką Dominiką Peszko, z którą wykonuje recitale pieśni, a także dokonuje nagrań, m.in. pieśni W. Żeleńskiego.

Urodzony w dalmatyńskim mieście Spalato (obecnie Split) w rodzinie włosko-austriackiej jako Francesco Ezechiele Ermenegildo Suppe (1819–1895), był idealną emanacją konglomeratu różnych narodowości i kultur, jakim była wówczas monarchia austro-węgierska. Sukces i sławę zdobył w Wiedniu, już jako Franz von Suppé. Dla tych, którzy nazwisko autora Pięknej Galatei, Lekkiej kawalerii czy Boccaccia wiążą wyłącznie z operetkami, których skomponował ponad 30, fakt, że był także autorem Requiem, może być zaskoczeniem. W istocie Suppé pozostawił po sobie trochę muzyki religijnej, którą komponował już od czasów gimnazjalnej nauki w Zadarze. A trzeba zaznaczyć, że spośród wszystkich kompozytorów operetkowych był gruntownie wykształcony teoretycznie i technicznie najsprawniejszy. Wystarczy wspomnieć, że kompozycję studiował, podobnie jak Anton Bruckner, u Simona Sechtera. Ale to właśnie w gimnazjum napotkał dwie postaci, które ukształtowały jego muzyczną wrażliwość – z jednej strony katedralnego organistę, który otworzył nastolatka na świat muzyki kościelnej, z drugiej zaś wojskowego kapelmistrza, dzięki któremu poznał uroki marszów i walczyków. Wspomniany organista – Giovanni Cigalla – wykonał zresztą pierwsze dzieło Suppégo, jakim była Missa dalmatica. Do innych kompozycji sakralnych, o których pochlebnie wyrażał się sam Brahms, należy Requiem, skomponowane w 1855 roku dla zmarłego Franza Pokornego, dyrektora Theater an der Wien, gdzie Suppé przez 15 lat pełnił funkcję kapelmistrza. W tym samym roku kompozytor zrewidował i powiększył swoje dzieło, dodając recytatywy, ariosa, instrumentalne interludia i przede wszystkim dramatyczne preludium. W ten oto sposób powstało wielkie oratorium-requiem Extremum Judicium.
Jako świetnie wykształcony kompozytor, Suppé nadał wiedeńskiej operetce włoskie, operowe zabarwienie. Nie dziwi to w kontekście osoby jego mentora, którym był Gaetano Donizetti, od którego przejął lekkość stylu i bogatą inwencję melodyczną. I właśnie Requiem Suppégo powinniśmy rozpatrywać w tej samej operowej linii wielkich dzieł żałobnych, linii rozciągającej się od Mozarta, przez Donizettiego po Verdiego.

Mateusz Borkowski