KONCERT UNIWERSYTECKI

Bartosz WOROCH - ukończył z wyróżnieniem studia w Poznaniu pod kierunkiem prof. Marcina Baranowskiego oraz w Hochschule der Kunste Bern w Szwajcarii w klasie prof. Moniki Urbaniak-Lisik. Swoje umiejętności doskonalił pod kierunkiem wiolonczelistki, Louise Hopkins, w ramach prestiżowego programu Fellowship w Guildhall School of  Music and Drama w Londynie, gdzie obecnie wykłada.
Opisywany jako "dojrzały artysta" (Piotr Matwiejczuk,  Konkurs Wieniawskiego), "silna osobowość" („The Strad”),  "genialny skrzypek" (Joanna Biegalska), Bartosz Woroch jest laureatem międzynarodowych i ogólnopolskich konkursów skrzypcowych, m.in. Michael Hill Competition w Nowej Zelandii, Konkurs Skrzypcowy im. Zdzisława Jahnkego w Poznaniu, Takasaki Art&Music Competition w Japonii czy Concorso Internazionale di Violino Pablo Sarasate w Hiszpanii.
Od 2011 jest pod opieką Young Classical Artist Trust w Londynie.
Jako solista występował m.in. z Royal Philharmonic Orchestra,  Auckland Philharmonia, Bern Symphony Orchestra, Sinfonia Iuventus, Filharmonią Poznańską, oraz Orkiestrą Kameralną Polskiego Radia Amadeus.
Współpracował z wybitnymi dyrygentami,  jak Michael Tilson Thomas, Martyn Brabbins, Agnieszka Duczmal, Łukasz Borowicz, Tadeusz Wojciechowski, Libor Pešek czy Henk Guittart.
Jako kameralista, Bartosz występował na renomowanych estradach Londynu- Wigmore Hall, Barbican Hall, Purcell Room, King's Place,  a także w Palais des Beaux Arts w Brukseli, Studio S1 Polskiego Radia im. Witolda Lutosławskiego w Warszawie,  oraz na festiwalach w Edynburgu, West Cork Chamber Music Festival , Radio France Festival w Montpellier oraz Verbier Festival, gdzie współpracował z takimi muzykami jak Pekka Kuusisto,Nicholas Daniel, ARC ensemble, Louise Hopkins, Caroline Palmer, Walter Delahunt, Jörg Widmann czy Alasdair Beatson.
Koncertował w Nowej Zelandii, Australii, Singapurze, Kanadzie oraz wielu krajach Europy, dokonując archiwalnych nagrań dla BBC 3, Polskiego Radia, Radio France.
W listopadzie 2011 Bartosz Woroch został profesorem klasy skrzypiec w Guildhall School of Music and Drama w Londynie.

Caroline PALMER - angielska pianistka singapurskiego pochodzenia. Ukończyła Guildhall School of Music and Drama w Londynie w klasie Edith Vogel, a następnie u Petera Wallfisha i Hansa Kellera. Laureatka wielu nagród I finalistka Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Ferruccio Busoniego we Włoszech.
Od tego czasu Caroline Palmer umacnia swoja reputację jako muzyk kameralny i solowy, koncertując w Europie i Stanach Zjednoczonych. Od 1990 roku pianistka jest wykładowcą w Guildhall School of Music and Drama, gdzie prowadzi zarówno lekcje indywidualne, jak i zespoły kameralne.
Caroline Palmer nagrywała z wieloma artystami; wśród zrejestrowanych przez nią utworów znajdują się kompozycje Roberta Fuchsa, Camille’a Saint-Saëns, Ferruccio Busoniego i Gabriela Fauré. Wielu nagrań (solowych i kameralnych) dokonała dla BBC Records. Uczestniczyła również w audycjach radiowych i sesjach nagraniowych we Włoszech, w Niemczech, Szwajcarii, Bułgarii i Stanach Zjednoczonych.

 

prof. Krzysztof STOPKA – wykładowca w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, kierownik Zakładu Historii Oświaty i Kultury, doktor habilitowany, profesor UJ, dyrektor Muzeum UJ – Collegium Maius, przewodniczący Komisji Wschodnioeuropejskiej PAU i Rady Fundacji Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich w Warszawie oraz sekretarz Ormiańskiego Towarzystwa Kulturalnego w Krakowie. Autor studiów z zakresu kultury i historii Kościoła w wiekach średnich, współautor Dziejów Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz dziejów Ormian w Polsce.

"U początków Uniwersytetu w Krakowie"

W wykładzie przedstawione zostaną najnowsze koncepcje naukowe na temat początków Uniwersytetu Krakowskiego w okresie panowania Kazimierza Wielkiego. Omówione zostaną następujące problemy: zabiegi królewskie w kurii awiniońskiej, reakcja papieska na te starania, geneza wystawienia monarszego aktu fundacyjnego i dokumentu miasta Krakowa, znaczenie bull papieża Urbana V, ślady funkcjonowania Uniwersytetu i przyczyny jego upadku. Znajdą się też odniesienia do koncepcji upatrujących fundatora Uniwersytetu w osobie papieża Urbana V, a także uzasadnienie słuszności obecnej oficjalnej nazwy Uniwersytetu.