KONCERT SYMFONICZNY

Kevin KENNER - amerykański pianista, którego światowa kariera rozpoczęła się w 1990 roku od zwycięstwa w Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim w Warszawie (ponadto zdobył nagrodę publiczności i nagrodę za najlepsze wykonanie poloneza) oraz zdobycia brązowego medalu w Międzynarodowym Konkursie Czajkowskiego w Moskwie (otrzymał ponadto nagrodę za najlepsze wykonanie utworu kompozytora rosyjskiego). Po raz pierwszy w historii pianista amerykański zdobył laury zarówno w konkursie Chopinowskim jak i konkursie Czajkowskiego. W latach wcześniejszych artysta zdobywał nagrody na Międzynarodowym Konkursiem Pianistycznym im. Van Cliburna (1989) oraz Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. Giny Bachauer w Salt Lake City (1988).
Urodzony w południowej Karolinie,pianist rozpoczął naukę pod kierunkiem Krzysztofa Brzuzy, następnie zaś studia kontynuował u prof. Ludwika Stefańskiego, po którego śmierci uczył się u Leona Fleishera w Peabody Conservatory w Baltimore, by ostatecznie naukę zakończyć kursem w Hanowerze pod kierunkiem Karl-Heinza Kämmerlinga.
Jako solista występował z tak znamienitymi orkiestrami jak Hallé Orchestra, BBC Symphony Orchestra, orchestra Filharmonii Berlińskiej i Warszawskiej, orkiestra belgijskiego radia i telewizji, NHK Symphony Orchestra, orkiestry San Francisco, San Diego, Salt Lake City, Kansas City, New Jersey, Rochester, Baltimore, St. Paul. Współpracował z Sir Charlesem Grovesem, Andrew Davisem, Hansem Vonkiem, Stanisławem Skrowaczewskim, Jerzym Maksymiukiem, Kazimierzem Kordem, Jiří Bělohlávkiem i Antonim Witem.
Artysta chętnie wykonuje muzykę kameralną koncertując z renomowanymi kwartetami smyczkowymi (Belcea Quartet, Tokyo Quartet, Endellion Quartet, Vogler Quartet, Panocha Quartet). Współpracuje również z zespołem Piazzoforte, z którym nagrał aranżacje utworów Astora Piazzolli, Fryderyka Chopina i Johanna Sebastiana Bacha. Jako założyciel i dyrektor artystyczny zespołu Ensemble XIX prezentuje muzykę Chopina na instrumentach z epoki.
Juror licznych konkursów pianistycznych m.in. w Azji, Europie i Stanach Zjednoczonych, w tym Międzynarodowego Konkursu Chopinowskiego w 2010 roku.
Wśród albumów płytowych artysty znalazły się nagrania dzieł Chopina, Ravela, Schumanna, Beethovena, Debussy’ego, Piazzolli. Płyta z utworami tego ostatniego kompozytora nagrodzona została „Fryderykiem” jako płyta roku w kategorii Muzyka kameralna. Artysta koncertuje nie tylko na instrumentach współczesnych, ale również historycznych. Album z muzyką Chopina zrealizowany na fortepianie Pleyela z 1848 roku dla Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina w serii The Real Chopin został wyróżniony pięcioma gwiazdkami jako doskonałość płytowa francuskiego magazynu „Diapason”.

Michał DWORZYŃSKI – w opinii wielu krytyków należy do najciekawszych talentów dyrygenckich Europy młodego pokolenia. Jego międzynarodowa kariera rozpoczęła się od zwycięstwa w Donatella Flick Conducting Competition w Londynie w 2006 roku, dzięki któremu otrzymał na dwa lata stanowisko dyrygenta-asystenta w London Symphony Orchestra, gdzie współpracował m.in. z Valerym Gergievem i Sir Colinem Davisem. Ponadto jest laureatem 2 nagrody na II Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim Prix Credit Suisse w Grenchen (Szwajcaria, 2002) oraz zwycięzcą konkursów w Zagrzebiu (Lovro von Matačić 2003) oraz w południowokoreańskim Suwon (2005).
Ukończył z wyróżnieniem studia dyrygenckie w warszawskiej Akademii Muzycznej pod kierunkiem Antoniego Wita i w berlińskiej Hochschule für Musik „Hanns Eisler” w klasie Christiana Ehwalda. W 1999 roku jako jedyny Polak wziął udział w prestiżowych warsztatach Internationale Workshop for Conductors, gdzie doskonalił swoje umiejętności pod kierunkiem Kirka Trevora i Tsung Yeha. Był stypendystą Japońsko-Polskiej Fundacji Muzycznej JESC (2004) oraz wielokrotnie Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (stypendia twórcze i w ramach programu Młoda Polska).
W wieku 21 lat został asystentem dyrygenta w Narodowej Orkiestrze Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach (NOSPR). W latach 2008–2010 pełnił funkcję pierwszego dyrygenta Orkiestry Akademii Beethovenowskiej w Krakowie.
Występował z czołowymi orkiestrami Europy, Australii, RPA, Stanów Zjednoczonych i Japonii, takimi jak London Symphony Orchestra, London Philharmonic, Royal Liverpool Philharmonic, Orchestre National de Belgique, Royal Flemish Philharmonic oraz Brussels Philharmonic, Tonhalle-Orchester Zürich, Copenhagen Philharmonic Orchestra i Orchestre de l’Opéra de Lyon, Rundfunk-Symphonieorchester Berlin, Swedish Radio Symphony Orchestra, Stockholm Royal Opera Orchestra, Wiener KammerOrchester, Orquesta Sinfónica de Radio Televisión Espanola (Madryt), Iceland Symphony, RTÉ National Symphony Orchestra (Dublin), City of Birmingham Symphony, BBC Symphony Orchestra, BBC Philharmonic Ulster Orchestra, BBC Scottish Symphony, Israel Philharmonic, Netherlands Radio Philharmonic, Orchestre National des Pays de la Loire, Strasbourg Philharmonic, Hermitage Orchestra St. Petersburg, Janáček Philharmonic Orchestra, Johannesburg Symphony Orchestra, Bornemouth Symphony Orchestra, Porto Symphony Orchestra, Auckland Philharmonic, Tasmanian Symphony Orchestra, Sendai Philharmonic Orchestra, Adelaide Symphony Orchestra, West Australian Symphony Orchestra.
W marcu 2010 roku odniósł znaczący sukces w Japonii z Tokyo Symphony i Tokyo Philharmonic, zaś w lipcu 2014 roku odbył tournée po Japonii, prowadząc koncerty w Tokyo (NHK Symphony Orchestra), Osace (Japan Century Symphony Orchestra), Yamagacie i Nagoi.
W lutym 2012 roku, na zaproszenie Antoniego Wita i wraz z nim, odbył podróż koncertową po Japonii z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, z którą następnie we wrześniu tego samego roku wystąpił na trzech koncertach we Włoszech i Szwajcarii.
Otrzymał liczne nagrody i wyróżnienia za promocję muzyki polskiej, w tym w 2007 roku medal Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków SPAM za zasługi dla muzyki polskiej. Dyrygował wszystkimi znaczącymi polskimi orkiestrami. Dokonał szeregu nagrań dla Telewizji Polskiej, Polskiego Radia i BBC Radio oraz wytwórni Hyperion, Naxos i BMG Sony. W roku 2012 jego nagrania były dwukrotnie obecne na płytach miesiąca BBC Music Magazine. W roku 2009 zarejestrował, wraz z pianistą Hammishem Milne, koncerty fortepianowe Hermanna Goetza i Józefa Wieniawskiego, zaś w roku 2013 dokonał, ze skrzypkiem Eugenem Ugorskim, premierowego nagrania dwóch koncertów skrzypcowych Emila Młynarskiego oraz miniatur skrzypcowych Aleksandra Zarzyckiego (obie płyty z udziałem BBC Scottish Symphony dla wytwórni Hyperion Records).
W listopadzie 2013 roku poprowadził London Philharmonic Orchestra w Royal Festival Hall w Londynie na koncercie poświęconym muzyce Krzysztofa Pendereckiego i Henryka Mikołaja Góreckiego, zaś 27 kwietnia 2014 roku zadyrygował Chórem Filharmonii Krakowskiej na Placu św. Piotra w Watykanie na koncercie poprzedzającym Mszę Kanonizacyjną papieży Jana XXIII i Jana Pawła II. Z Orkiestrą Filharmonii Krakowskiej wystąpił także w kwietniu 2014 roku w Filharmonii w Zagrzebiu na specjalnym koncercie Wielkopostnym. W październiku 2014 roku poprowadził, entuzjastycznie przyjęty przez słuchaczy, koncert z Sinfonieorchester St. Gallen w Szwajcarii.
W sezonach 2013–2016, obok kierownictwa artystycznego Filharmonii Krakowskiej, jest również pierwszym dyrygentem gościnnym japońskiej Yamagata Symphony Orchestra.

I Symfonia g-moll op. 13 Marzenia zimowe Piotra Czajkowskiego stoi na pograniczu muzyki absolutnej i programowej. Tylko dwie pierwsze części opatrzone zostały dodatkowymi, literackimi tytułami: część pierwsza to Marzenia podczas zimowej przejażdżki, część druga natomiast nazwana została Posępna kraina. Dwie dalsze części zatytułowane są konwencjonalnie jako Scherzo i Finale. Źródłem inspiracji do powstania I Symfonii była wyprawa na zamarznięte jezioro Ładoga, jednak swych marzeń zrodzonych podczas tej wyjątkowej podróży kompozytor nie zdradził. I Symfonia była dwukrotnie przerabiana: najpierw przed prawykonaniem pod dyrekcją Nikołaja Rubinsteina, które odbyło się w Moskwie 3 lutego 1866 roku i ponownie w roku 1874. Te korekty nie zmieniły koncepcji i formy dzieła, które ukazuje bogatą wyobraźnię i emocjonalną wrażliwość młodego kompozytora, jednak mimo swych walorów nieczęsto gości w programach koncertowych.

Twórczość kompozytorska Siergieja Rachmaninowa popadła w dużej mierze w zapomnienie, jednak jego utwory fortepianowe grywane są nadal na całym świecie. II Koncert fortepianowy c-moll zdobył popularność porównywalną z popularnością I Koncertu fortepianowego b-moll Piotra Czajkowskiego, na którym był wzorowany. Styl i język dźwiękowy Rachmaninowa wywodzi się z muzyki późnoromantycznej, zgodnie z wrodzonymi dyspozycjami i upodobaniami artysty, obdarzonego bogatą inwencją melodyczną w typie romantycznym idącą w parze z nieprzeciętnym wyczuciem wirtuozowskiej brawury.

Adam Walaciński

Sponsor koncertu:

Koncert w ramach projektu Filharmonia Seniora.