BACH & NIGEL KENNEDY QUINTET

  SPONSOR KONCERTU

B A C H :  OSOBISTE SPOJRZENIE NIGELA KENNEDY’EGO (fragment tekstu)

Wykonywanie solowych utworów J.S. Bacha to wyzwanie, którego nie sposób odrzucić, i które koncentruje moje wysiłki i stanowi okazję do tego, aby zmobilizować się i dać z siebie możliwie jak najwięcej.
Wszystkim kolejnym pokoleniom skrzypków o solowej muzyce Bacha przypomniał swego czasu wielki George Enescu. Jego uczeń - Yehudi Menuhin został następnym orędownikiem tej niezwykłej muzyki i to właśnie jemu miałem okazję towarzyszyć (jako jego protegowany) podczas wielu koncertów ukazujących słuchaczom muzykę tego wielkiego kompozytora. Wszystko to, w połączeniu z moim nieustającym umiłowaniem muzyki Bacha, napełnia mnie poczuciem odpowiedzialności za to, aby tę muzykę wykonywać kiedy tylko i gdzie tylko jest to możliwe. Eksperci spychają Bacha do oddalonego od rzeczywistości i ulegającego rozkładowi getta, co sprawia, że wiele osób nabiera przekonania, że muzyka Bacha jest tylko matematyczna i techniczna. Moim osobistym zadaniem jest więc utrzymanie muzyki Bacha w głównym nurcie muzycznym i prezentowanie jej, wraz z jej emocjonalnym rdzeniem.
Uważam, że chcąc stworzyć coś wartościowego, należy wziąć pod uwagę zarówno pozytywne, jak i negatywne czynniki występujące w danym środowisku. Ta sama zasada dotyczy tworzenia nowego świata w ramach interpretacji dzieła. Aby interpretacja była wartościowa i indywidualna, należy ją z tych dominujących w danym czasie trendów oczyścić. Na przykład, w świecie rzeczywistym każdemu człowiekowi wydaje się, że powinien mieć komputer, a wiele rodzin uważa, że jeden odbiornik telewizyjny w domu to za mało. Jednakże, moim zdaniem, mniej udaje nam się w obecnych czasach dokonać, a rodziny nie są tak szczęśliwe, jak przed odkryciem tych wszystkich nowoczesnych urządzeń. Piękno i doskonałość świata interpretacji polega na tym, że można pozbyć się takich negatywnych czynników, podczas gdy ze świata rzeczywistego nie da się usunąć komputerów i telewizorów, które stały się czymś tak silnie uzależniającym, jak nielegalna używka.

(...)

Pragnę złożyć hołd i wyrazy podziękowania Yehudi Menuhinowi i Peterowi Norrisowi, których wkład w moje przygotowanie do wykonania utworów składających się na dzisiejszy koncert pozostaje nieoceniony.
Nigel Kennedy

Nigel KENNEDY - od ponad dwudziestu pięciu lat uznawany za jednego z najwspanialszych wirtuozów skrzypiec na świecie. Jego niezwykły talent i charyzma wniosły świeże spojrzenie na repertuar klasyczny i współczesny oraz sprawiły, że płyty Kennedy’ego są najlepiej sprzedającymi się nagraniami muzyki klasycznej wszechczasów.
Już od najmłodszych lat, będąc najsłynniejszym protegowanym Yehudi Menuhina, pobierał nauki w Szkole Menuhina (gdzie, jak się okazało po śmierci mistrza, legendarny skrzypek osobiście sfinansował całą edukację młodego Kennedy’ego), a następnie studiował w nowojorskiej Juilliard School of Music pod kierunkiem uznanej pedagog, Dorothy DeLay.
W trakcie swojej kariery Nigel Kennedy odbył niezliczoną liczbę międzynarodowych tournée, występując u boku wiodących światowych orkiestr i dyrygentów w Europie, Ameryce Północnej, Środkowej i Południowej, Azji i Australii. Wśród ważniejszych debiutów warto wspomnieć występ na scenie londyńskiej Royal Festival Hall w 1977 r., Filharmonii Berlińskiej w 1980 r., debiut z orkiestrą w Nowym Jorku w 1987 r. oraz pierwszy występ we Francji w 2004 r.
Nigel Kennedy w niezwykły sposób przyciąga uwagę światowych mediów, a w swoim dorobku ma liczne i zróżnicowane wystąpienia telewizyjne. Wielokrotnie występował też – zarówno publicznie, jak i prywatnie – przed członkami brytyjskiej rodziny królewskiej. Artysta został uhonorowany wieloma nagrodami i wyróżnieniami, takimi jak m.in.: tytuł Artysty Roku, laur „za wybitny wkład w muzykę brytyjską, przyznawany przez UK Brit Awards, Złota Nagroda francuskiej sieci telewizyjnej Vivement Dimanche, kilka nagród Echo, amerykańskie nagrody Grammy, niemiecka nagroda Bambi czy szwajcarska Złota Róża z Montreux.
Kennedy ma w swoim dorobku imponującą dyskografię obsypaną mnóstwem nagród. Pierwszym nagraniem skrzypka, które spotkało się z wielkim uznaniem, był Koncert skrzypcowy E. Elgara, okrzyknięty Albumem Roku 1985 przez czasopismo Gramophone oraz uhonorowany tytułem Najlepszego Albumu Klasycznego Roku podczas BPI Awards. Płyta ta sprzedała się w ilości 300.000 egzemplarzy. Jego pierwsze przełomowe nagranie Czterech pór roku Vivaldiego trafiło do Księgi rekordów Guinnessa jako najlepiej sprzedające się nagranie muzyki klasycznej wszechczasów. Album sprzedał się w liczbie przekraczającej 2 miliony egzemplarzy i przez prawie dwa lata utrzymywał się na szczycie brytyjskich list przebojów muzyki klasycznej. Drugi album z muzyką Vivaldiego, nagrany z Filharmonikami Berlińskimi, zdobył prestiżową niemiecką nagrodę Echo Klassik za najlepsze wykonanie XVIII-wiecznego utworu muzycznego, a także najwyższe wyróżnienie przyznawane w Austrii za wykonanie muzyki klasycznej, Nagrodę Amadeusza. Wśród innych bestsellerów artysty znalazły się też nagrania koncertów Bacha, Beethovena, Berga, Brahmsa, Brucha, Mendelssohna, Sibeliusa, Czajkowskiego i Waltona, a także nagrania utworów kameralnych i recitali. Jazzowe pasje skrzypka zaowocowały albumem Blue Note Sessions, nagranym wspólnie z gigantami jazzu - Ronem Carterem i Jackiem DeJohnette, a zrealizowanym pod czujnym okiem producenta Jaya Newlanda.
We wrześniu 2002 r. Artysta objął stanowisko dyrektora artystycznego Polskiej Orkiestry Kameralnej. Funkcję tę sprawował niegdyś sam Lord Menuhin. Z zespołem tym Kennedy odkrył na nowo olśniewający, ale zapomniany II Koncert skrzypcowy E. Młynarskiego. Na płycie zatytułowanej Polish Spirit, wydanej w 2007 r., znalazł się właśnie koncert Młynarskiego, a także Koncert skrzypcowy A-dur M. Karłowicza. Wydawnictwo to zostało obsypane wieloma nagrodami, w tym prestiżową niemiecką nagrodą  Echo Klassik (dla instrumentalisty roku) oraz polskim Fryderykiem za album roku 2008.   
Zarejestrowany w 2009 r. album A Very Nice stanowi odważną wycieczkę w obszar repertuaru innego niż klasyczny. Płyta ta, która pozwoliła Kennedy’emu zaistnieć jako kompozytorowi i improwizatorowi jazzowemu, została nagrana wraz z zespołem Nigel Kennedy Quintet, w skład którego, poza Kennedy’m, weszło czterech dynamicznych muzyków polskiej sceny jazzowej. W 2010 r. ukazał się najnowszy album zespołu Nigel Kennedy Quintet, zatytułowany Shhh!, na który składają się głównie oryginalne kompozycje artysty.
W maju 2010 roku Nigel Kennedy otrzymał od londyńskiego South Bank Centre propozycję objęcia stanowiska dyrektora artystycznego „polskiego weekendu”, czyli trzydniowego wydarzenia promującego  polską kulturę i zrzeszającego muzyków i artystów o różnych korzeniach i stylach. Z kolei w czterdziestą rocznicę śmierci Jimi’ego Hendrixa Kennedy wystąpił z programem inspirowanym muzyką legendarnego artysty. Występ odbył się w Ronnie Scotts – miejscu ostatniego koncertu Hendrixa.
Niedawno skrzypek założył nową orkiestrę - Orchestra of Life, w skład której wchodzą młodzi, energiczni muzycy, głównie z Polski. W kwietniu 2010 roku Orchestra of Life odbyła swoje debiutanckie tournée po Niemczech z programem, na który złożyły się rozmaite kompozycje od Bacha aż po Duke’a Ellingtona. Później zespół wystąpił także w wielu wiodących ośrodkach muzycznych oraz na europejskich festiwalach.
Po olbrzymim sukcesie brytyjskich wykonań Czterech pór roku Vivaldiego w 2010 r. m.in. w Royal Albert Hall, Nigel Kennedy jest obecnie w trakcie szeroko zakrojonego tournée, którego program obejmuje porywające i niepowtarzalne nowe ujęcie Czterech pór roku Vivaldiego, a także nową kompozycję artysty zatytułowaną Four Elements (Cztery żywioły). Innym cyklem, z którym Kennedy objeżdża cały świat, jest seria BACH PLUS - całkowicie akustyczny program opracowany z myślą o miejscach z naturalną akustyką. Pierwsza połowa programu składa się wyłącznie z utworów Bacha, natomiast w drugiej części pojawiają się nowe aranżacje muzyki Fatsa Wallera. To właśnie ten repertuar urzekł publiczność podczas wyprzedanego do ostatniego miejsca koncertu z serii Proms w 2011 roku.
Nigel Kennedy nagrywa dla wytwórni Sony, której nakładem ukazała się ostatnio płyta Four Elements. Obecnie Sony jest w trakcie rejestrowania nowej wersji Czterech pór roku Kennedy’ego, która ma się ukazać jeszcze w tym roku.
Nigel Kennedy jest zagorzałym kibicem Aston Villa i na tyle, na ile pozwala mu na to napięty harmonogram, stara się nie opuszczać meczy tej drużyny. Artysta ma jednego syna, a jego żoną jest polska prawniczka, Agnieszka, z którą dzielą wspólny czas pomiędzy domami w Anglii i Polsce.
Poza kilkoma parami wykonanych na zamówienie 5-strunowych skrzypiec elektrycznych, Nigel Kennedy gra na instrumencie z 1732 roku, zbudowanym przez wspaniałego lutnika, Carlo Bergonziego z Cremony.