VI KRAKOWSKA JESIEŃ MUZYCZNA - suplement

Koncert towarzyszący 6. Krakowskiej Jesieni Muzycznej jest niczym specjalna wystawa prywatnej kolekcji ulubionych muzycznych obrazów.
Samotny jezuita, jego obój i melodia, mająca zjednać mu nieufnie przysłuchujących się Indian w środku amazońskiej dżungli. Powyższa scena pochodzi z filmu Misja w reżyserii Rolanda Joffégo z 1986 roku. Autorem ścieżki dźwiękowej jest Ennio Moricone – jeden z najwybitniejszych i najbardziej znanych twórców muzyki filmowej na świecie. Słynna melodia Gabriel’s oboe, będąca głównym muzycznym tematem filmu, cieszy się niezmienną popularnością.
Przyjemnie jest czasem usiąść i z nostalgią powrócić myślami do historii bajkowych bohaterów z dzieciństwa. Na powieści Carlo Collodi’ego Przygody Pinokia oparty został włoski serial telewizyjny z 1972 roku o tym samym tytule, który wyreżyserował Luigi Comencini. Autorem muzyki jest pianista i kompozytor – Fiorenzo Carpi – któremu ścieżka dźwiękowa do Pinokia przyniosła największą popularność.
W kolejnym punkcie programu wciąż jeszcze nie rozstaniemy się z muzyką filmową. W 1999 roku włoski kompozytor Nicola Piovani otrzymał Oscara za najlepszą muzykę do filmu w reżyserii Roberto Benigniego – Życie jest piękne. Film przedstawia historię włoskiej rodziny żydowskiej zesłanej do obozu koncentracyjnego. Obdarzony niezwykłą wyobraźnią i poczuciem humoru ojciec Guido robi wszystko, aby oszczędzić swojemu małemu synowi traumatycznych przeżyć i ukryć przed nim koszmar wojennej rzeczywistości.
Podążając dalej w głąb naszej koncertowej galerii, zajrzymy tym razem w świat XIX-wiecznej opery włoskiej. Wysłuchamy Preludium do I Aktu Traviaty – jednej z najsłynniejszych oper Giuseppe Verdiego pochodzącej z 1853 roku, opartej na powieści Dama kameliowa Aleksandra Dumasa.
W XVIII wieku pełne naturalności i niewymuszonego piękna, najbardziej „przebojowe” melodie operowe Wolfganga Amadeusza Mozarta nucił przy każdej okazji cały Wiedeń. Niezwykła łatwość z jaką muzyka wypływała spod pióra młodego kompozytora-geniusza, dotyczyła każdego gatunku muzycznego. Dziś przekonamy się jak słynny Marsz turecki z Sonaty A-dur KV 331 ujął współczesny twórca Stefano Nanni.
Marco Betta to kolejny włoski kompozytor współczesny, autor licznych oper, muzyki filmowej, teatralnej, symfonicznej i kameralnej. W swojej twórczości czerpie inspiracje z muzyki starych kultur sycylijskich oraz z technik i gatunków współczesnych – głównie minimalizmu i neotonalności.
Après un reve op. 7 Gabriela Fauré to obraz ulotnego snu o ucieczce z ukochanym poza wszystko co znane – locie poza ziemię, w stronę nieba i światła. Oryginalnie utwór Après un reve powstał jako pieśń na głos z fortepianem, do anonimowego poematu włoskiego. Jest to jedna z najpopularniejszych kompozycji Fauré, wykonywana często w różnych wersjach instrumentalnych.
„Czerny fletu” to przydomek, pod którym znany był w Europie XIX-wieczny niemiecki flecista, pianista i kompozytor – Wilhelm Popp. Popp jako podstawę swoich utworów często wykorzystywał melodie operowe innych autorów – przyczynił się m.in. do popularyzacji muzyki Verdiego. Russisches Zigeunerlied op. 462 czyli Rosyjska pieśń cygańska, którą dziś usłyszymy, doskonale odzwierciedla romantyczny styl Poppa i jego umiejętność tworzenia dzieł typowo koncertowych, dających soliście możliwość do wszechstronnego zaprezentowania swoich umiejętności.
Idąc dalej, zanurzymy się w niepowtarzalną muzyczną aurę utworów Astora Piazzolli. Tango – to pierwsze i najsłuszniejsze skojarzenie, które przychodzi na myśl, kiedy słyszymy nazwisko tego kompozytora. Na dzisiejszy wieczór wybrane zostały trzy pozycje. Milonga sin palabras czyli Milongę bez słów Piazzolla skomponował dla swojej żony. W programie znajdują się także Tristango oraz – będące jedną z najsłynniejszych kompozycji Piazzoli – Libertango.
Rytmy tanga nie opuszczą sceny już do końca koncertu, a finałowym utworem będzie Tango pour Claude francuskiego kompozytora i wybitnego akordeonisty – Richarda Galliano. Autor poświęcił ten utwór pamięci swojego przyjaciela, francuskiego piosenkarza – Claude Nougaro.

Aleksandra Biśta

Projekt dofinansowano ze środków Miasta Krakowa.
Partnerami festiwalu są: ZAiKS oraz Hotel Wawel

TITO CICCARESE – jest wszechstronnym flecistą, wykonawcą muzyki kameralnej, głównie dzięki nieocenionej pomocy Guido Cortiego. Urodzony w Cesenie w 1961 roku, Ciccarese studiował u Giovanniego Gattiego w Konserwatorium w swoim mieście, które ukończył ze znakomitymi wynikami. Następnie doskonalił umiejętności u tak znanych flecistów, jak William Bennett, Auréle Nicolét, Patrick Gallois i Jànos Bàlint. Jest członkiem-założycielem wielu zespołów kameralnych. Artysta chętnie wyszukuje zapomniane dzieła i współtworzy nietypowe składy instrumentalne, co zaprezentował w ponad 850 koncertach wykonanych w ciągu trzydziestoletniej działalności artystycznej. Wielu współczesnych kompozytorów pisało dla niego utwory, wśród nich byli: Mario Pagotto, Marco Betta, Teresa Procaccini, Alessandro Spazzoli, Paolo Pessina, Aurelio Scotto, Fabrizio Festa, Stefano Nanni. Jest cenionym artystą solowym, wielokrotnie nagradzanym w konkursach krajowych i międzynarodowych. Grał u boku znanych wykonawców koncertowych: Claudio Marcotulliego, Guido Cortiego, Alessiego Allegrini, Jànosa Bàlinta, Michaiła Pethukowa, Dimitrija Ashkenazy’ego i wielu innych. Występował w wielu salach koncertowych oraz na festiwalach we: Włoszech (Gioventù Musicale Italiana, A.GI.MUS., Ente Filarmonico per il Mezzogiorno, Tecne Italiana Musica, Ass. Mozart Italia, Accademia Filarmonica di Bologna, Società Filarmonica di Trento, Tremezzo – Villa Carlotta, Società Buzzolla – Adria, Alcamo, Matera, Ravello, Ischia, Capri, Napoli, Firenze, Torino, Bergamo – Sala Piatti, Siena, Pistoia, Grosseto, Macerata, Rawenna, Ferrara, Parma–Teatro Cinghio, Venezia – Chiesa di Vivaldi, Perugia, Associazione Amici del Loggione del Teatro alla Scala – Milano, Roma – Cortile dei Musei Capitolini di Piazza del Campidoglio e Sala Paolina di Castel Sant'Angelo, Estate Teatrale Veronese, Rassegna Malipiero – Asolo Musica, I Suoni del Tempo – Cesena, Petilia Festival – Pitigliano, Primavera Musicale Volterrana, Benevento Classica, Piemonte Musica, Festival di Bellagio e del Lago di Como, Todi Festival, International Accordion Festival – Pordenone, Festival di Musica da Camera – Iglesias, Contrada Larga – Trydent, Alpen Classic Festival – Bressanone, Alpi Sonanti – Sondrio Provincia, Sadurano Serenade – Forlì, Brindisi Classica – Associazione Nino Rota), a także w Austrii (Salzburg), Szwajcarii, Niemczech, Francji, Hiszpanii, na Balearach (Festival de Palma de Mallorca), Portugalii (Palacio Real de Lisboa and Coimbra University), Szwecji (Vivaldi Festival), Norwegii, Danii, Finlandii, Rumunii (Sala Enescu – Bukareszt oraz Międzynarodowy Tydzień Muzyki Włoskiej – Craiova), Bułgarii, na Łotwie, w Polsce (Dni Muzyki Szymanowskiego – Kraków), Rosji, Chorwacji, Albanii, Kosowie (ReMusica Contemporary Music Festival – Prisztina), Kanadzie, Stanach Zjednoczonych oraz Meksyku. Ciccarese zyskał szerokie uznanie zarówno opinii publicznej, jak i recenzentów. W ostatnich latach występował w Carnegie Hall w Nowym Jorku w 2012 roku oraz jako solista z towarzyszeniem Rosyjskiej Orkiestry Kameralnej (Festiwal Kursk), wykonał również w całości Musikalische Opfer J.S. Bacha w Białej Sali Konserwatorium Czajkowskiego w Moskwie. Ciccarese jest aktywnym pedagogiem: uczy gry na flecie od 1990 roku; ponadto regularnie prowadzi kursy, warsztaty muzyczne i lekcje mistrzowskie we Włoszech, Meksyku i na Bałkanach.
 

GIANNI FASSETTA – naukę gry na akordeonie rozpoczął w wieku sześciu lat u Elio Boschello, szybko wykazując się dużym potencjałem technicznym i interpretacyjnym. Uczęszczał na kursy mistrzowskie u Friedricha Lipsa i Władimira Zubitskiego. Wirtuoz akordeonu, zajmował pierwsze miejsca w wielu konkursach krajowych i międzynarodowych oraz brał udział w nagraniach telewizyjnych dla Rai. Wykonuje koncerty we Włoszech (Sala Nervi w Watykanie, w obecności papieża Jana Pawła II, Festival dei Due Mondi w Spoleto, Uniwersytet La Sapienza w Rzymie, Królewskie Ogrody w Turynie, Teatr Goldoni w Wenecji, Teatr Eden w Neapolu, Audytorium Parco della Musica i Villa Pamphili w Rzymie, Villa Rufolo – Ravello Festival, Teatro Petrella w Longiano, Musical Summer w Villa Manin di Passariano w Udine) i za granicą (Argentyna, Austria, Kanada, Francja, Niemcy, Pakistan, Portugalia, Republika Czeska, Rumunia, Słowenia, Hiszpania, Szwecja, Szwajcaria, Węgry, Japonia). Najważniejszą trasą koncertową była Argentina Tours w listopadzie 2001 roku, gdzie wystąpił w Teatro Colón w Buenos Aires z udziałem Laury Escalada Piazzolla i został oceniony jako jeden z najlepszych wykonawców muzyki Astora Piazzolli. Jest również bardzo aktywnym kameralistą: gra w duecie ze skrzypaczką Glauco Bertagnin i wiolonczelistą Josephem Baruttim. Jest akordeonistą Piazzollandotrio (zwycięzca Międzynarodowego Konkursu Amadeus w 2000 roku) oraz Remo Anzovino Trio, z którym zdobył uznanie krytyków na prestiżowych międzynarodowych festiwalach (Umbria Jazz Winter, Naples Jazz Festival, 64. Festiwal Filmowy w Wenecji, Abbey Sesto al Reghena, Feltrinelli w Rzymie, Auditorium Demetrio Stratos Milan, European Jazz Expo w Cagliari, Norapolis Festival of Metz (Francja), Festival Sete Sois Sete Luas – Lizbona). Szczególnie interesujący duet współtworzy z flecistą Tito Ciccarese. Od lipca 2009 Fasetta roku współpracuje z Nicolą Piovani w projekcie EPTA, składającym się z siedmiu części na siedem instrumentów. Wykonuje koncerty na akordeon solo oraz z orkiestrą (Orkiestra Music Together twentieth century, Orkiestra Gian Francesco Malipiero, Orkiestra Interpreti Veneziani Orkiestra La Serenissima, Orkiestra i chór S. Marco, Orkiestra Konserwatorium Weneckiego Benedetto Marcello). Utwory pisali dla niego tacy kompozytorzy jak: Daniele Zanettovich, Paolo Pessina, Fabrizio Festa, Mario Pagotto, Remo Anzovino. Współpracował z pisarzami i poetami. W 1999 r. Wydał płytę CD Evocazioni z własnymi kompozycjami do tekstów poety Giuseppe Malattia della Vallata. W 2002 roku ukazała się płyta Reflejo – monograficzne opracowanie dzieł Astora Piazzolli. Stworzył ścieżkę dźwiękową do filmu Vajont Renzo Martinellego, z której dwa utwory na akordeon i kwartet smyczkowy zostały ostatnio wydane przez wytwórnię Sugar Music w Mediolanie.