Polish
English
KALENDARZ
zwiń hide calendar
pokaż cały miesiąc
KASA BILETOWA

telefon:

506 625 430

czynna


7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18

 REZERWACJA

tel/fax:

od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22

e-mail:

KALENDARIUM

KONCERT SYMFONICZNY

2016-02-12, Piątek
19:30

rodzaj abonamentu: Abonament S
miejsce: Sala Filharmonii

cena biletów:
40 zł
30 zł
25 zł
Zarezerwuj bilet
fot. Thierry Cohen
powiększ

wykonawcy:

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Charles Olivieri-Munroe – dyrygent
Sergei Nakariakov - trąbka



repertuar:

Elsana Gabaraeva - The Magic Pearl
Mieczysław Weinberg – Koncert na trąbkę B-dur op. 94
Ludwig van Beethoven – III Symfonia Es-dur op. 55 Eroica

Sergei Nakariakov gra na trąbce tak,  jak reszta z nas oddycha – jeśli mamy szczęście. (“San Fransisco Chronicle”)

Sergei NAKARIAKOV przełamuje większość obiegowych teorii na temat roli trąbki w muzyce klasycznej. Okrzyknięty „Paganinim trąbki” przez fińską prasę po występie na Korsholm Festival (miał wówczas 13 lat), Sergei wypracował niepowtarzalną technikę gry, która stanowi więcej niż niespotykaną wirtuozerię. Jego repertuar zawiera nie tylko szeroką gamę utworów oryginalnie przeznaczonych na trąbkę, ale również wiele fascynujących transkrypcji. Jednocześnie Nakariakov samodzielnie wyniósł flugelhorn do rangi instrumentu koncertowego.
Urodzony w 1977 roku, rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku sześciu lat. Po kontuzji kręgosłupa w 1986 roku był zmuszony zrezygnować z pianistyki i zdecydował się podjąć nauki gry na trąbce. Najwięcej zawdzięcza w tej materii swojemu ojcu, Mikhailowi Nakariakovovi, który przepisał dla niego na trąbkę wiele klasycznych dzieł i uczył go od 1995 roku.
Odkąd skończył dziesięć lat, Sergei występował z orkiestrami w najsłynniejszych salach koncertowych Związku Radzieckiego. W 1988 roku odebrał dyplom na konkursie instrumentów dętych dla dorosłych. Szybko okazało się, że aby rozwijać swoją karierę, musi opuścić Rosję. W celu umożliwienia mu swobody podróżowania, jego rodzina przeprowadziła się do Izraela. W 1991 roku Sergei świętował sukces na Festiwalu Ivo Pogorelića w Bad Wörishofen. W sierpniu tego roku zadebiutował z Litewską Orkiestrą Kameralną na Festiwalu Salzburskim. W 1992 Sergei był gościem na Festiwalu Muzycznym w Szlezwiku-Holsztynie, gdzie otrzymał Nagrodę Davidoffa. Od tego czasu pojawiał się w wielu światowych ośrodkach koncertowych, takich jak Hollywood Bowl w Los Angeles, Lincoln Centre w Nowym Jorku, Royal Festival Hall i Royal Albert Hall w Londynie. Koncertował na festiwalach muzycznych w Cannes, Menton, Strasbourg, Verbier, Montreux, Los Ageles, Nowym Jorku i Londynie.
Obecnie Sergei wciąż występuje na większości festiwali europejskich. Każdego roku odbywa kilkudniowe tournée po Japonii, koncertuje również w Ameryce Północnej i Kanadzie. Współpracuje z najbardziej uznanymi solistami i dyrygentami, takimi jak Władimir Aszkenazi, Jurij Baszmiet, Jiří Bělohlávek, Andrej Borejko, Jesús López-Cobos, Martha Argerich, Christoph Eschenbach, Evgeni Kissin, Emmanuel Krivine, Tatjana Nikołajewa, Sir Neville Marriner, Kent Nagano, Dmitrij Sitkowiecki, Saulius Sondeckis, Władimir Spiwakow, Xian Zhang i Jaap van Sweden. Sergei koncertował też z najsłynniejszymi orkiestrami świata, w tym BBC Symphony Orchestra, The Philharmonia Orchestra w Londynie, English Chamber Orchestra, St. Paul Chamber Orchestra, St. Martin in the Fields, Niemiecka Orkiestra Kameralna w Bremie, Solistami i Wirtuozami Moskiewskimi, orkiestrami kameralnymi w Württembergu i Monachium, Gewandhausorchester Leipzig, Orkiestrami Radiowymi we Frankfurcie i w  Stuttgarcie, Rundfunksinfonierorcher Saarbrücken i MDR-Sinfonieorchester Leipzig. Sergei Nakariakov występuje także na recitalach, z akompaniamentem fortepianowym realizowanym przez jego siostrę, Verę Okhotnikovą, albo pianistkę belgijską Marię Meerovitch.
W styczniu 2006 roku Sergei wziął udział w prawykonaniu kompozycji Jörg Widmanna ad absurdum, napisanej specjalnie dla niego. To 15-minutowe „perpetuum mobile” doskonale pokazuje umiejętności oddechowe trębacza. Krytyk z  “Münchner Merkur” skomentował wykonanie Nakariakova w następujący sposób: Sergei Nakariakov musi być jak ryba i oddychać za pomocą skrzeli; w przeciwnym razie skąd brałby powietrze do zagrania tej niekończącej się frazy, którą przygotował dla niego Jörg Widmann?
Nagrania zrealizowane przez Nakariakova dla Teldec Classics International (Warner) zawierają najsłynniejsze koncerty na trąbkę, znalazły się wśród nich także dwa albumy solowe z wirtuozowskimi utworami Bizeta, Paganiniego, De Falli, Gershwina i Rimskiego-Korsakowa (z akompaniamentem w wykonaniu Alexandra Markovitcha). Płyta Élégie, nagrana z Verą Nakariakovą, zawiera wybór z romantycznych dzieł na głos z fortepianem, gdzie partia wokalna została wykonana przez trąbkę. Koncerty na trąbkę to zbiór koncertów smyczkowych Haydna, Mendelssohna i Hoffmeistera, przetranskrybowanych na trąbkę i flugelhorn. Jedna z najnowszych pozycji w dyskografii Nakariakova to Echoes from the past, zawierająca koncerty Hummla, Mozarta, Webera i Saint- Saënsa, pierwotnie przeznaczone na fagot i wiolonczelę. W lipcu 2012 roku Warner Classic wydał płytę Widmung, nagraną przez Nakariakova i Marię Meerovitch, na której znajduje się zróżnicowany repertuar klasyczny na trąbkę i flugelhorn.
Sergei Nakariakov gra na trąbce Antoine Courtoise Paris.


Charles OLIVIERI-MUNROE - począwszy od sezonu 2015/2016 Dyrektor Artystyczny i Główny Dyrygent Filharmonii Krakowskiej. Jednocześnie od 2011 roku piastuje stanowisko Pierwszego Dyrygenta Orkiestry Filharmonicznej Południowej Westfalii. Od 1997 roku Maestro jest także Dyrygentem Honorowym Orkiestry Filharmonii Północnoczeskiej w Teplicach, a od 2005 roku pozostaje dyrygentem gościnnym Orkiestry Festiwalu w Round Top (Teksas).
W poprzednich latach Charles Olivieri-Munroe pełnił funkcję Głównego Dyrygenta podczas Colorado Crested Butte Festival i Dyrektora Artystycznego niemieckiej Inter-Regionales Symfonie Orchester (2008), w latach 2001-2004 był Głównym Dyrygentem Słowackiej Radiowej Orkiestry Symfonicznej, a w okresie od 1993 do 1995 roku obejmował stanowisko asystenta dyrygenta Karlsbad Symphony Orchestra.
Maestro jest znany ze swojego talentu i charyzmy, międzynarodowa prasa docenia go za nowatorskie interpretacje słowiańskiego repertuaru i za wrażliwość na czystość brzmienia orkiestry. Dyrygent występował na pięciu kontynentach z najlepszymi światowymi zespołami, w tym z Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, Orkiestrą Filharmonii Czeskiej, Orkiestrą Symfoniczną Montrealu, Berlińską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Filharmonii w Sankt Petersburgu, Duńską Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w Warszawie, Królewską Orkiestrą w Brukseli, orkiestrami symfonicznymi w Budapeszcie, Toronto, Oregonie, Nowym Jorku, Sydney, Amsterdamie, Frankfurcie, Atenach, Istambule, Lizbonie, Tokio, Seulu i Santiago (Chile).
W 2001 roku dyrygent zadebiutował w operze, dyrygując Falstaffem Giuseppe Verdiego na scenie Opery Komicznej w Berlinie. Od tego czasu dyrygował Don Giovannim Wolfganga Amadeusza Mozarta w Mediolanie, Aidą Verdiego w Teatro Fenice w Wenecji na festiwalu Lago di Como, występował też w Praskiej Operze Narodowej i Praskiej Operze Państwowej. W 2010 roku objął kierownictwo muzyczne nad spektaklem Żywot rozpustnika Igora Strawińskiego, wystawianym przez Warszawską Operę Kameralną. W lutym 2014 roku poprowadził w Teatrze Antonina Dvořáka znakomicie przyjęte przez krytykę wykonanie Genowefy Roberta Schumanna.
Urodzony na Malcie, dorastał w Toronto, gdzie studiował fortepian u znakomitego pedagoga, Borisa Berlina, w Królewskim Konserwatorium Muzycznym i na Uniwersytecie w Toronto. Trzykrotnie został laureatem stypendium rządowego w Ontario, które pozwoliło mu wyjechać na studia dyrygenckie do Akademii Muzycznej im. L. Janáčka w Brnie, gdzie uczył się pod kierunkiem Otakara Trhlika. Pracował również pod okiem Jiri Belohlavka i odbył dwa kursy wakacyjne w L’Accademia Musicale Chigiana w Sienie, gdzie miał okazję współpracować z takimi profesorami jak Ilia Musin i Yuri Temirkanov. W 1997 roku Charles Olivieri-Munroe odebrał grant w wysokości 20 tysięcy dolarów od Rady Sztuki Kanady. Jego kariera dyrygencka została rozpoczęta przez pasmo zwycięstw w międzynarodowych konkursach, na czele z pierwszą nagrodą na Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Praska Wiosna w 2000 roku, gdzie otrzymał także nagrodę wytwórni Supraphon Records, jak również nagrody Miasta Praga i Czeskiego Radia.
W 2013 roku dyrygent odebrał nagrodę Asian Pacific Brand Foundatuion, której laureatami byli przed nim m. in. Hillary Clinton, Nelson Mandela, Steve Jobs, Michael Schumacher i Mark Zuckerberg.
Charles Olivieri-Munroe nagrywa dla takich wytwórni jak SONY, RCA, Red Seal, NAXOS, SMS Classical i Naïve Records.
 



Perły odgrywają ważną rolę w folklorze i kulturze Osetii – kaukaskiej krainy historycznej, ojczyzny Elsany Gabaraevy. Fascynacja legendami o magii pereł zainspirowała rosyjską kompozytorkę do napisania utworu symfonicznego The Magic Pearl. Gabaraeva łączy w nim tradycje osetyjskie i rosyjskie z muzycznymi tradycjami Europy.
Prawdziwą perłą wśród dzieł Mieczysława Weinberga jest natomiast zabarwiony groteską Koncert na trąbkę, który - podobnie jak kompozycje zaprzyjaźnionego z Weinbergiem Dymitra Szostakowicza - wymyka się nakazom realizmu socjalistycznego. Niewątpliwym, choć specyficznym poczuciem humoru odznaczał się także autor buntowniczej, nowatorskiej Eroiki – Ludwig van Beethoven. Zaskakujące kontrasty, doskonała forma i wysokie wymagania techniczne stawiane wykonawcom zapewniły temu utworowi sukces, z którym mogły się równać jedynie kolejne osiągnięcia Beethovena w dziedzinie symfonii.
 

Elsana Gabaraeva - urodzona w 1988 roku, młoda rosyjska kompozytorka. Urodziła się i dorastała we Władykaukazie, stolicy Republiki Północnej Osetii-Alanii. Od wczesnego dzieciństwa interesowała się muzyką, a komponować zaczęła w wieku 8 lat. Studiowała we Władykaukaskim Koledżu Sztuki na Wydziale Fortepianu i Teorii oraz na Wydziale Kompozycji w Konserwatorium Moskiewskim, które ukończyła w 2012 roku. Elsana komponuje muzykę kameralną i symfoniczną, łącząc osetyjskie tradycje muzyczne z rosyjskimi i europejskimi.
 



Wersja do druku
Tworzenie stron - Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o. CMS - FSite

© Filharmonia Krakowska 2010

Przez dalsze aktywne korzystanie z naszego Serwisu (scrollowanie, zamknięcie komunikatu, kliknięcie na elementy na stronie poza komunikatem) bez zmian ustawień w zakresie prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Filharmonię Krakowską im. Karola Szymanowskiego do celów marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam dopasowanych do Twoich zainteresowań i preferencji w serwisach Filharmonii Krakowskiej i w Internecie. Pamiętaj, że wyrażenie zgody jest dobrowolne, a wyrażoną zgodę możesz w każdej chwili cofnąć. dowiedz się więcej. Chcemy, aby korzystanie z naszego Serwisu było dla Ciebie komfortowe. W tym celu staramy się dopasować dostępne w Serwisie treści do Twoich zainteresowań i preferencji. Jest to możliwe dzięki przechowywaniu w Twojej przeglądarce plików cookies i im podobnych technologii. Informujemy, że poprzez dalsze korzystanie z tego Serwisu, bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki, wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na korzystanie z informacji w nich zapisanych. Ustawienia w zakresie cookie możesz zawsze zmienić.Akceptuję