KONCERT SYMFONICZNY

Muzyka XX wieku to zbiór twórczych poszukiwań, eksperymentów i zmieniających się wrażeń. Oparte na tradycyjnych amerykańskich melodiach Cztery epizody taneczne A. Coplanda, wykonane po raz pierwszy w 1943 roku, pochodzą z jego Rodea – baletu o tematyce kowbojskiej. Według głównej bohaterki libretta dzieła Coplanda warto podjąć próbę postawienia na swoim, chociaż los pionierów nie jest łatwy. Przekonał się o tym R. Vaughan Williams – jego Koncert na tubę z 1954 roku był pierwszym utworem, który na tak dużą skalę wykorzystywał solowe możliwości tego instrumentu. Początkowo krytycy analizowali dzieło jedynie w kategorii ekscentrycznego pomysłu, tymczasem koncert do dziś pozostaje głównym elementem repertuaru tubistów. Jak wiadomo, dość niezwykła była także inspiracja Błękitnej rapsodii G. Gershwina. Wenę kompozytora pobudził bowiem natarczywy stukot kół pociągu, słyszany podczas podróży z Nowego Jorku do Bostonu w 1924 roku. Błękitna rapsodia uchyliła drzwi do wielkiej kariery Gershwina, którego twórczość została okrzyknięta „muzycznym kalejdoskopem Ameryki”. Równie barwną mozaikę stylów stanowi żywiołowa suita autorstwa L. Bernsteina, którą skomponował w 1961 roku na podstawie swojego musicalu West Side Story. Wybuchowa mieszanka stylistyczna utworu odzwierciedla bogactwo zjawisk muzycznych minionej niedawno epoki.

Dorota Staszkiewicz

Sławek Adam WRÓBLEWSKI – studiował w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie: fortepian w klasie prof. dr Teresy Manasterskiej, kameralistykę fortepianową w klasie prof. Jerzego Marchwińskiego i dyrygenturę symfoniczno-operową w klasie prof. Stanisława Wisłockiego (dyplom z wyróżnieniem). Stypendysta Accademia Chigiana w Sienie i Akademii im. Gioacchino Rossiniego w Pesaro. Brał udział w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Maestro Alberto Zeddę, współpracując przy realizacjach oper: „Tankred”, „Kopciuszek”, „Podróż do Reims”, „Jedwabna drabinka” i „Semiramida”.
Od sezonu artystycznego 1995/1996 współpracuje z Teatrem Wielkim – Operą Narodową w Warszawie, gdzie przygotował światową prapremierę opery „Pan Marimba” Marty Ptaszyńskiej (graną ponad sto dwadzieścia razy, nagranie studyjne zostało wydane przez firmę fonograficzną „CD Accord” – Universal Music Poland).
W swym dorobku ma wiele nagrań radiowych, telewizyjnych i archiwalnych, m. in. dla Polskiego Radia (m.in. IX Symfonię „Di Speranza” Andrzeja Panufnika, I Symfonię Zygmunta Noskowskiego, Koncert wiolonczelowy (solista T. Strahl) Jana Maklakiewicza z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia), Radia Suisse International (Kwintet fortepianowy Konstantego Regamey’a – pierwsze nagranie w historii fonografii), Radia Watykańskiego i RAI 3. W 2009 roku w wydawnictwie płytowym STERLING WORLD PREMIERE ukazało się jego nagranie I Symfonii Zygmunta Noskowskiego dokonane z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia.
Prowadzi aktywną działalność pedagogiczną: na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie (klasa dyrygentury) – od 2012 roku na stanowisku profesora nadzwyczajnego, pełniąc funkcję dziekana Wydziału Dyrygentury Chóralnej, Edukacji Muzycznej, Muzyki Kościelnej, Rytmiki i Tańca (druga kadencja), oraz w Zespole Państwowych Szkół Muzycznych im. Fryderyka Chopina   w Warszawie – nauczyciel dyplomowany. Jest ekspertem Ministerstwa Edukacji Narodowej d/s awansu zawodowego nauczycieli szkolnictwa artystycznego.
Ma w swoim dorobku wiele prawykonań muzyki polskiej (utwory Romualda Twardowskiego, Marty Ptaszyńskiej, Mariana Borkowskiego, Edwarda Sielickiego, Piotra Mossa, Marka Sewena, Jerzego Derfla, Pawła Łukaszewskiego, Mikołaja Góreckiego).
W październiku 2003 otrzymał Nagrodę Indywidualną Ministra Kultury Rzeczpospolitej Polskiej za „wybitne osiągnięcia w pracy artystycznej i dydaktyczno – wychowawczej”.
W maju 2015 roku został odznaczony przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Postanowieniem z dnia 27 lutego 2017 roku Prezydent Rzeczpospolitej Polskiej Andrzej Duda nadał Sławkowi A. Wróblewskiemu tytuł profesora sztuk muzycznych.

Constantin HARTWIG urodził się w Neustadt an der Weinstraße, w Niemczech, w 1992 roku. Naukę gry na tubie rozpoczął jako 13-latek przez pierwszy rok pobierając lekcje u swojego ojca, Rainera Hartwiga. Następnie uczęszczał do Musikhochschule w Saar, gdzie jako uczeń szkoły średniej studiował pod kierunkiem tubisty Ralfa Rudolpha. Studia kontynuował w klasie Jensa Bjørn-Larsena w Hanover University of Music, Drama and Media. W 2016 roku Constantin Hartwig odniósł sukces w dwóch ważnych konkursach muzycznych - został laureatem Niemieckiego Konkursu Muzycznego oraz Międzynarodowego Konkursu Instrumentów Dętych „Aeolus”.
Artysta ma w swoim dorobku nagrody zdobyte w ramach wielu krajowych i międzynarodowych konkursów z towarzyszeniem swojego kwintetu dętego blaszanego LJO-Brass, powstałego w roku 2007. Zespół uplasował się w gronie najlepszych zawodowych składów, wygrywając Konkurs im. Jana Koetsiera w 2010 roku i zdobywając uznanie niemieckiej rozgłośni Bayerischer Rundfunk za wysokiej klasy wykonawstwo muzyki kameralnej.
Constantin Hartwig był stypendystą takich organizacji jak Niemiecki Konkurs Muzyczny, Fundacja Dietera Kissela, Fundacja Jürgena Ponto, Villa Musica Rheinland-Pfalz, Deutsche Stiftung Musikleben oraz Zukunftsinitiative Rheinland-Pfalz. Jako solista występował, między innymi, z takimi zespołami jak Radiowa Orkiestra Symfoniczna SWR ze Stuttgartu, Orkiestra Symfoniczna z Düsseldorfu, Beethoven Orchestra Bonn, Niemiecka Orkiestra Filharmoniczna w Nadrenii-Palatynacie, a także Państwowa Orkiestra Młodzieżowa w Nadrenii-Palatynacie.
Ponadto, artysta regularnie występuje jako członek wielu uznanych niemieckich zespołów muzycznych. Po wygaśnięciu kontraktu z Filharmonią w Dortmundzie występował gościnnie z towarzyszeniem radiowych orkiestr z Berlina i Kolonii, Orkiestry Symfonicznej z Düsseldorfu, zespołu orkiestrowego Opery we Frankfurcie, German Brass, Ensemble Modern, Niemieckiej Państwowej Filharmonii w Nadrenii-Palatynacie czy Orkiestry Symfonicznej z Monachium. Obecnie Constantin Hartwig występuje w Bawarskiej Operze Państwowej, w ramach kolejnego stypendium, obejmującego lata 2018-2020.
Tubista uczestniczył także w festiwalach takich jak: Festiwal Muzyczny w Rheingau, Heidelberger Frühling, Festiwal Muzyczny w Mosel, Weilburg Schlosskonzerte, Letni Festiwal Muzyczny w Hitzacker oraz Mittelrhein Musik Festival. Swój warsztat doskonalił w trakcie kursów mistrzowskich prowadzonych przez znakomitych muzyków, jak: Stefan Ambrosius, Wilfried Brandstötter, Stefan Tischler, Stefan Heimann, Jörg Wachsmuth oraz Jürgen Wirth.

Karol RADZIWONOWICZ jest wybitnym pianistą, wykształconym w Polsce i USA. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w Warszawie u ojca Henryka Radziwonowicza, a kontynuował u Aleksandry Sosnowskiej i Barbary Muszyńskiej. Jako stypendysta fundacji Fulbright'a doskonalił swe umiejętności w Indiana University School of Music w Bloomington, USA pod kierunkiem wybitnego pianisty - pedagoga Georgy Sebok'a.
Od wielu lat prowadzi bogatą działalność artystyczną, koncertując z wieloma znanymi orkiestrami symfonicznymi, współpracując z takimi dyrygentami jak Jerzy Maksymiuk, Antoni Wit, Kazimierz Kord, Jan Krenz, Nikolai Aleksiejew i inni. Bierze udział w wielu znanych międzynarodowych festiwalach muzycznych - Paryż, Moskwa, Warszawa, Duszniki Zdrój, Quebek, Praga, San Francisco, Berlin, Salzburg, Tokio, Sapporo, Buenos Aires, New Dehli, Sydney, Mediolan, Szanghaj, Pescara, Tel Awiw, Pekin, Baden Baden,  Lima, Sajgon.
Jego podróże artystyczne prowadzą przez wszystkie kontynenty, a jako solista występował w tak prestiżowych salach koncertowych  jak:  Carnegie Hall, w Nowym Jorku,  Festspielehaus w Salzburgu, Berlińska Filharmonia, Concertgebouw w Amsterdamie,  Kitara Concert Hall w Sapporo,  Ikebukuro Art Center w Tokio,  Pałac Ermitaż w St. Petersburgu,  Forbidden City Concert Hall”  w Pekinie i wiele innych.
Karol Radziwonowicz jest jedynym na świecie pianistą, którego nagrania utworów Fryderyka Chopina znalazły się na stacji orbitalnej w kosmosie, oraz były odtwarzane podczas misji kosmicznej „Endeavour” w lutym 2010 roku - w 200. rocznicę urodzin naszego genialnego kompozytora. Film z nagraniami pianisty, dokumentujący to wydarzenie otrzymał nagrodę Grand Prix oraz statuetkę „Złotego Anioła ”na Międzynarodowym Festiwalu filmów dokumentalnych w Monaco 2012.  
Jako jedyny pianista dokonał nagrania wszystkich dzieł fortepianowych Ignacego Jana Paderewskiego, a także utworów Fryderyka Chopina na fortepian z orkiestrą w wersji kameralnej – „Bestseller” w Kanadzie w roku 1999.  Na płytach kompaktowych utrwalił dzieła fortepianowe Juliusza Zarębskiego i Karola Mikulego. Z okazji Roku Chopinowskiego,  na specjalnym fortepianie marki Bösendorfer - model „Chopin” nagrał płytę z arcydziełami chopinowskiej miniatury.
Pianista zajmuje się również działalnością pedagogiczną - zapraszany przez różne uczelnie do prowadzenia klas mistrzowskich zarówno w kraju jak i za granicą. Jest jurorem wielu międzynarodowych konkursów pianistycznych. Byt fundatorem, i przez wiele lat przewodniczącym jury Konkursu dla młodych pianistów „Chopin Golden Ring” w Słowenii. W dowód uznania jego działalności pedagogicznej pianista został  wybrany prezesem polskiego oddziału stowarzyszenia EPTA (European Piano Teachers Association).
Karol Radziwonowicz jest prezesem Międzynarodowego Towarzystwa Muzyki Polskiej im. I. J. Paderewskiego w Warszawie.