KONCERT SYMFONICZNY

Historia niektórych utworów muzycznych pokazuje, że pierwsze pomysły nie zawsze są najlepsze. Pierwowzorem Symfonii-Koncertu op. 125 S. Prokofiewa był jego koncert wiolonczelowy (1933-38), ale do światowego repertuaru wiolonczelowego weszła poprawiona wersja z 1952 roku, zadedykowana M. Rostropowiczowi. Piękna Meluzyna op. 32 (1834) F. Mendelssohna miała zastąpić nieudaną uwerturę do opery Melusine C. Kreutzera, jednak została samodzielnym utworem symfonicznym – tymczasem opera odeszła w zapomnienie. Powodzenie i międzynarodową sławę zdobyła także druga wersja Symfonii d-moll op. 120 (1853) R. Schumanna, uważana za najbardziej nowatorską w jego twórczości.

Dorota Staszkiewicz

ALEXANDER HUMALA - urodzony na Białorusi młody dyrygent o ogromnej wrażliwości i wyobraźni muzycznej. Dał się poznać jako niezwykle obiecujący muzyk, który łączy rosyjską tradycję muzyczną ze znajomością muzyki i kultury europejskiej.
Studiował dyrygenturę chóralną i symfoniczną w Białoruskiej Akademii Muzycznej i Konserwatorium w Rotterdamie. Swoją wiedzę pogłębiał pod kierunkiem takich nauczycieli jak Collin Metters (Królewska Akademia Muzyki w Londynie), Yuri Simonov (Konserwatorium w St. Petersburgu), Jorma Panula (były profesor Akademii Sibeliusa w Helsinkach).
Zadebiutował w 2003 roku z orkiestrą kameralną Białoruskiej Akademii Muzycznej. W tym samym roku wystąpił z Białoruską Orkiestrą Symfoniczną Młoda Białoruś, po czym odnotował swój debiut międzynarodowy z Litewską Państwową Orkiestrą Symfoniczną, po czym został zaproszony do występów gościnnych z Włoską Orkiestrą Symfoniczną Orchestra Giovanile della Saccisica. W 2007 roku został mianowany chórmistrzem Chóru Radia Białorusi; funkcję tę sprawował do 2009 roku.
Humala zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Jazepa Vitola w Rydze w 2009 roku, gdzie wystąpił z Łotewską Państwową Akademicką Orkiestrą Symfoniczną oraz Łotewskim Chórem Narodowym i Chórem Radiowym. Podczas Wrocławskiego Międzynarodowego Turnieju Dyrygentury Chóralnej W Stronę Polifonii w 2011 roku, oprócz pierwszej nagrody zdobył wszystkie nagrody dodatkowe (nagrodę publiczności dla Najlepszego Dyrygenta, nagrody specjalne ambasad włoskiej i niemieckiej, nagrodę specjalną za najlepszą interpretację polskiej muzyki). W 2013 roku został finalistą Konkursu dla Młodych Dyrygentów w St. Petersburgu.
W 2007 roku, jako dyrektor muzyczny Mińskiej Orkiestry Festiwalowej, zorganizował kilka edycji festiwali, m.in. festiwalu muzyki barokowej poświęconego Antonio Vivaldiemu oraz festiwalu muzyki nowoczesnej, dedykowanego młodym kompozytorom białoruskim i europejskim.
Jest dwukrotnym laureatem Wielkiej Nagrody Prezydenta Republiki Białorusi (w 2010 i 2012 roku), dwukrotnie otrzymał też nagrodę polskiego Ministra Kultury Gaude Polonia (w 2009 i 2012 roku). W 2010 roku otrzymał elitarne, renomowane stypendium Huygens, przyznawane przez holenderskie Ministerstwo Kultury najlepszym studentom w Holandii.
Występował podczas Festiwalu w Lucernie (2012) z Orkiestrą Festiwalową Akademii w Lucernie pod kierunkiem Petera Eotvosa, Letniego Festiwalu w Parnu (2011), gdzie był uczniem Neeme Järviego i Paavo Järviego, a także w czasie Festiwalu St. Magnus na wyspie Orkney (2011), gdzie pracował z takimi orkiestrami jak Szkocka Orkiestra Kameralna i Londyńska Sinfonietta. Dyrygował m.in. Holenderską Orkiestrą Symfoniczną, Holenderską Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Orkiestrą Symfoniczną z Hajfy, Estońską Młodzieżową Orkiestrą Symfoniczną. W 2013 roku był głównym dyrektorem jednego z najbardziej prestiżowych festiwali muzycznych Białorusi – festiwalu Magutny Boza (Bóg Wszechmogący) w Mohylewie.
Był zatrudniony jako repetytor i dyrygent w Studium Operowym Białoruskiej Akademii Muzycznej (2003-2008). W 2009 roku pracował jako asystent dyrygenta przy różnych przedstawieniach i inscenizacjach Opery Wrocławskiej (Polska). W 2012 roku był zaangażowany jako asystent dyrygenta Orkiestry Filharmonii Narodowej. Od 2013 roku Alexander Humala jest głównym dyrygentem i dyrektorem artystycznym Białoruskiej Państwowej Capella Sonorus.
W sezonie 2013/14 Alexander pracował jako asystent dyrygenta Martyna Brabbinsa przy wystawieniu opery Dog’s Heart w lyońskiej Operze Narodowej. W tym samym sezonie wystąpił z Moskiewską Państwową Orkiestrą Filharmoniczną, Białoruską Narodową Orkiestrą Symfoniczną i Litewską Narodową Orkiestrą Filharmoniczną, został także zaproszony do gościnnego dyrygowania Saratowską Państwową Orkiestrą Filharmoniczną. W 2014 roku był również asystentem maestro Lorina Maazela na Festiwalu Castleton.

DANJULO ISHIZAKA - wiolonczelista o japońskich i niemieckich korzeniach, naukę gry na wiolonczeli rozpoczął w wieku czterech lat. Po ukończeniu studiów u Hansa Christiana Schweikera kształcił się w Stanach Zjednoczonych na Indiana University, a później u Borisa Pergamenschikowa i Tabei Zimmermann w Hochschule für Musik Hanns Eisler w Berlinie. Duży wpływ na jego artystyczny rozwój mieli też Bernhard Greenhouse, Michael Denhoff, György Kurtág, Menahem Pressler i Amadeus-Quartet.
Zdobył pierwsze nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wiolonczelowym Gaspar Cassado w Hiszpanii (1998), na Międzynarodowym Konkursie im. Lutosławskiego w Warszawie (1999) i na renomowanym Międzynarodowym Konkursie ARD w Monachium w 2001 r. W roku 2002 otrzymał Grand Prix im. Emanuela Feuermanna ufundowaną przez Akademię w Kronbergu i Universität der Künste w Berlinie.
Koncerty, jakie dał w listopadzie 2003 roku w wiedeńskiej Musikverein z Symfonikami Wiedeńskimi pod batutą Krzysztofa Pendereckiego, dały początek jego międzynarodowej karierze. Od tamtego czasu koncertuje na całym świecie z wiodącymi orkiestrami takimi jak: Leipzig Gewandhaus, Orkiestra Symfoniczna Radia Bawarskiego, Bamberger Symphoniker, Orkiestra Symfoniczna Radia Wiedeńskiego, Orkiestrą Symfoniczną NHK, Tokijska Orkiestra Symfoniczna, Prask Orkiestra Symfoniczna, Baltimore Symphony Orchestra, Orquestra Gulbenkian, Orkiestra Symfoniczna Teatru Maryjskiego w Petersburgu, Royal Philharmonic, London Philharmonic, BBC Philharmonic, Zürcher Kammerorchester, Orchestre National de Belgique i Opéra National de Paris. Dyrygentami z którymi współpracował byli m.in. Gerd Albrecht, John Axelrod, Sir Andrew Davis, Christoph Eschenbach, Lawrence Foster, Michail
i Vladimir Jurowski, Sir Roger Norrington, Christoph Poppen, Mścisław Rostropowicz i Leonard Slatkin. Jest także regularnie zapraszany na renomowane festiwale muzyczne takie jak: BBC Proms, Verbier Festival, Lucerne Festival, Hong Kong Arts Festival, Schleswig-Holstein Musik Festival, Penderecki Festival i Osterfestspiele Salzburg.
Jego debiutancka płyta dla wytwórni Sony Classics zawiera sonaty Brittena, Francka i Mendelssohna z towarzyszeniem pianisty Martina Helmchena. W 2006 roku nagranie to otrzymało nagrodę Echo Klassik Niemieckiej Akademii Fonograficznej. Został zaproszony przez radio BBC do projektu New Generation Artists Scheme, który umożliwił mu liczne nagrania studyjne w 2007 i 2008 roku (solowe, z towarzyszeniem fortepianu, z pięcioma orkiestrami symfonicznymi BBC), jak również debiutanckie recitale w Wigmore Hall w Londynie oraz Bridgewater Hall w Manchesterze.
Poza działalnością solistyczną Ishizaka wykonuje także muzykę kameralną z artystami takimi jak: Gidon Kremer, Julia Fischer, Lisa Batiashvili, Viviane Hagner, Francois Leleux, Lars Vogt, Tabea Zimmermann, Antoine Tamestit, Renaud Capucon, Julian Rachlin, Elena Bashkirova oraz  z Jerusalem Chamber Music Festival Ensemble. Pianiści partnerujący mu na recitalach to m.in. José Gallardo, Martin Helmchen, Markus Schirmer oraz Henri Sigfridsson.
Od 2011 roku Danjulo Ishizaka jest profesorem wiolonczeli na  Uniwersytecie Muzycznym im. Carla Marii von Webera w Dreźnie. Pod koniec 2012 roku został odznaczony Hideo Saito Memorial Fund Award, jedną z najważniejszych nagród muzycznych w Japonii, przez Sony Music Foundation w Tokio. W 2014 roku wspólnie z Pavel Haas Quartet otrzymał nagrodę pisma Gramophone za nagranie roku w dziedzinie muzyki kameralnej za płytę z Kwintetem smyczkowym Schuberta.
Zasiadał w jury kilku międzynarodowych konkursów takich jak: Grand Prix Emanuel Feuermann w Berlinie, Międzynarodowy Konkurs Smyczkowy Alice i Eleonore Schoenfeld w Chinach, Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy im. Krzysztofa Pendereckiego w Krakowie i Międzynarodowy Konkurs Wiolonczelowy im. Witolda Lutosławskiego.
Danjulo Ishizaka gra na wiolonczeli Wolfganga Schnabla udostępnionej mu przez Akademię w Kronbergu, na której wcześniej grał Boris Pergamenschikow, jak również na wiolonczeli „Feuermann” Stradivariusa (1730) użyczonej mu przez Nippon Music Foundation, na której wcześniej grał legendarny wiolonczelista Emanuel Feuermann.

Danjulo Ishizaka jest reprezentowany przez Stowarzyszenie im. Ludwiga van Beethovena.