Wspomnienie o Wiesławie Kolankowskim

30 grudnia 2017 minie 30. rocznica śmierci dyrektora Wiesława Kolankowskiego (1929-1987) – postaci wciąż żywej w murach Filharmonii Krakowskiej i pamięci starszego pokolenia melomanów. Śmierci heroicznej – gdyż spowodowanej zaniedbaniem własnego zdrowia na rzecz bezgranicznego oddania wszystkich sił instytucji, ważniejszej niż dom i rodzina. Żegnając dyrektora Kolankowskiego wiedzieliśmy, że drugiego takiego już nie będzie – twórczego, kompetentnego, życzliwego, kochanego, urzędującego przy otwartych drzwiach gabinetu!

Wiesław Kolankowski ukończył Wyższą Szkołę Ekonomiczną w Krakowie z tytułem magistra w 1960 roku, ale z Filharmonią Krakowską związał się znacznie wcześniej. W latach 1949-69 był członkiem Chóru Mieszanego, od 1954  jednocześnie  jego inspektor. Pełniąc tę funkcję – szczególną, istotną w czasie licznych wówczas ( i pod wieloma względami uciążliwych) zagranicznych tournées – zwrócił na siebie uwagę wyjątkowym talentem organizacyjnym. I tak, 1 października 1969  zyskał stanowisko zastępcy dyrektora d/s administracyjnych, tworząc idealnie współrozumiejący się duet z maestro Jerzym Katlewiczem jako dyrektorem artystycznym. Od 1972 roku podjął wieloetapowe dzieło modernizacji gmachu Filharmonii Krakowskiej, w tym wymiany urządzeń ogrzewczych, powiększenia hallu, wydzielenia pomieszczeń szatni, budowy nowych organów firmy VEB Postdamer Schuke-Orgelbau. Naturalną koleją rzeczy 1 grudnia 1981  Wiesław Kolankowski otrzymał nominację na dyrektora naczelnego (równolegle obowiązki szefa artystycznego objął Tadeusz Strugała).

Śmierć  dyrektora Wiesława Kolankowskiego była dla nas wszystkich wielkim wstrząsem. Miał 58 lat. W tamtych trudnych dla nas dniach towarzyszył nam swą obecnością  Franciszek kardynał Macharski.

Wiesław Kolankowski wyróżniony był Srebrnym Krzyżem Zasługi (1971), odznaką Zasłużonego Działacza Kultury (1977), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978 ), Krzyżem Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (pośmiertnie 1988). W gmachu Filharmonii jego imię nosi Sala Złota na I piętrze. Śpiewacze tradycje w rodzinie przez lata podtrzymywała żona śp. Maria, a po dziś dzień, córka Anna.

Współpraca niżej podpisanego z dyrektorem Wiesławem Kolankowskim trwała zalewie 15 lat. Były to lata działań niezwykle dynamicznych, zarazem naznaczonych klimatem rodzinnej serdeczności. Nie pamiętam „Zawodnika” (tak go nazywaliśmy od często pojawiającego się w Jego wypowiedziach określenia) nigdy wzburzonego, sprawiającego komuś przykrość, przeciwnie – pogoda, radość i prawość działania dominowały w Jego zachowaniu.
Dyrektora Wiesława Kolankowskiego wspominamy nie z obowiązku, ale z potrzeby serdecznej wdzięczności.  

Jacek Berwaldt

z-ca dyrektora i kierownik Działu Programowego
Filharmonii Krakowskiej w latach 1974-2009.


Wiesław Kolankowski spoczywa na Cmentarzu Rakowickim, kwatera XII A/14/14.
Pamięci dyrektora Kolankowskiego dedykowane są koncerty oratoryjne 8 i 9 grudnia 2017r.