telefon:
506 625 430
czynna
7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18
tel/fax:
od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22
e-mail:
INAUGURACJA SEZONU
powiększ
wykonawcy:
Orkiestra, Chór i Chór Chłopięcy Filharmonii Krakowskiej
Charles Olivieri-Munroe – dyrygent
Aleksandra Kuls – skrzypce
Erin Caves – tenor
Teresa Majka-Pacanek – chórmistrz
Lidia Matynian – przygotowanie Chóru Chłopięcego
repertuar:
Ambroise Thomas – Uwertura do opery Raymond
Mieczysław Karłowicz – Koncert skrzypcowy A-dur op. 8
Hector Berlioz – Te Deum
Aleksandra KULS urodziła się w 1991 roku. Spośród wielu osiągnięć artystki należy wymienić I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Jozsefa Szigetiego w Budapeszcie (wrzesień 2012), a także dwie nagrody specjalne na Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu (2011): nagrodę Wandy Wiłkomirskiej za najlepsze wykonanie kompozycji Karola Szymanowskiego oraz nagrodę Niezależnej Kapituły Krytyków.
W 2015 roku skończyła studia w klasie profesor Kai Danczowskiej na Akademii Muzycznej w Krakowie.
Aleksandra Kuls występowała jako solistka nie tylko w wielu miastach Polski (z m.in.: Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej i Filharmonii Krakowskiej, NOSPR, Orkiestrą Sinfonia Varsovia) ale także w USA, we Włoszech, we Francji, w Hiszpanii (z orkiestrami Real Filharmonia de Galicia oraz Orquesta Sinfónica de Navarra), w Niemczech (z Orkiestrą Filharmonii Zielonogórskiej), w Brazylii (z Orquestra Sinfonica do Paraná), w Turcji (z Istanbul Devlet Senfoni Orkestrası), na Węgrzech (z Duna Symphony Orchestra), na Ukrainie (z Orkiestrą Filharmonii Lwowskiej), w Chinach (z China Philharmonic Orchestra) oraz brała udział w międzynarodowych festiwalach: Chopin i jego Europa (2012-2015), Polish Culture Festival w Pekinie (2014), Festiwal Krzysztofa Pendereckiego w Warszawie (2013), International Kaposvár Chamber Music Festival na Węgrzech (2013), Muzyka w Starym Krakowie (2012), Międzynarodowy Festiwal Młodych Laureatów Konkursów Muzycznych w Katowicach (2012). Artystka miała zaszczyt współpracować z dyrygentami takimi jak: Tadeusz Strugała, Antoni Wit, Krzysztof Penderecki, Jerzy Maksymiuk, Marek Pijarowski, Michał Dworzyński, Andrés Mustonen, Yan Pascal Tortelier, Yang Yang, Stanisław Krawczyński i wielu innych. Uczestniczyła m.in. w kursach mistrzowskich Maxima Vengerova.
W ciągu ostatnich kilku lat przyznano Aleksandrze Kuls liczne stypendia i nagrody za działalność artystyczną, m.in.: nagrodę „Paszport Polityki 2011” w kategorii muzyka poważna, nagrodę i stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2011, 2012), stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2012), stypendium Młoda Polska na realizację debiutanckiej płyty (2013) i inne.
W ostatnich latach Aleksandra Kuls nagrała dwie płyty dla firmy DUX (w duecie z Justyną Danczowską oraz z utworami na skrzypce solo), zarejestrowała również Koncert skrzypcowy polskiego kompozytora Ignacego Waghaltera (wraz z orkiestrą Sinfonia Varsovia pod dyrekcją Andresa Mustonena) dla wydawnictwa Teatru Wielkiego Opery Narodowej.
W wykonaniu Aleksandry Kuls usłyszymy Koncert skrzypcowy A-dur op. 8 Mieczysława Karłowicza, utwór zajmujący ważne miejsce między wirtuozowskimi koncertami Wieniawskiego, a całkiem już nowoczesnym typem koncertów Szymanowskiego. Napisany w 1902 roku przez 26-letniego kompozytora, którego wielki talent miał szansę objawić się w jego zbyt krótkim, tragicznie zakończonym życiu, sygnowany jest numerem 8 na liście dzieł, należy więc do wczesnego okresu jego twórczości, kiedy styl przechodził w fazę krystalizacji indywidualnych właściwości, a warsztat kompozytorski dopiero się konstytuował. Mimo to jest jednym z najchętniej wykonywanych wirtuozowskich dzieł skrzypcowych, po które sięgnął także ekscentryczny artysta – Nigel Kennedy wydając płytę Polish Spirit.
Erin CAVES
Wśród ostatnich osiągnięć amerykańskiego tenora Erina Cavesa znalazł się świetnie przyjęty debiut w roli Tristana w produkcji Tristan i Izolda, wystawianej w Oper Stuttgart pod batutą Sylvaina Cambrelinga, a także występ w tej samej partii w Opéra National de Bordeaux, tym razem pod dyrekcją Paula Daniela. Ten sukces zaowocował zaproszeniem do występów w roli Tristana na deskach Badische Staatstheater Kalsruhe oraz podczas koncertu z udziałem Yomiuri Nippon Symphony Orchestra w Tokio.
W ostatnim czasie Erin Caves wystąpił w partii Walthera von Stolzing w Śpiewakach norymberskich Wagnera na scenie Komische Oper Berlin, zadebiutował w Teatro alla Scala w Mediolanie, po raz pierwszy wykonał partię Hermana w Damie pikowej P. Czajkowskiego, wystawionej w Operze w Stuttgarcie, a także w produkcji Tristan i Izolda w Teatro Nacional de Sâo Carlo w Lizbonie, dokąd powrócił wiosną 2019 w Parsifalu Wagnera.
Najważniejsze wydarzenia sezonu artystycznego 2017/2018 objęły debiut w roli Parsifala na deskach Vlaamse Opera, ponowne występy w Damie pikowej w Oper Stuttgart, a także występ w roli Hagenbacha w operze La Wally …… w Volksoper Wien. W sezonach 2018/2019 oraz 2019/2020 Erin Caves zaangażowany jest, między innymi, w dwie nowe produkcje opery Fidelia Beethovena (Florestan) w Bolonii oraz w Pradze, a także produkcję IX Symfonii Beethovena z udziałem zespołu Het Gelders Orkest oraz kolejne wystawienia Damy pikowej w Stuttgarcie.
Wśród innych ostatnio wykonywanych przez artystę ról znalazły się partie Don Joségo w Carmen G. Bizeta (Opera Stuttgart), Cesarza w światowej premierze opery El Público skomponowanej przez Mauricio Sotelo i wystawionej w Teatro Real w Madrycie pod batutą Pabla Herasa-Casado, Bachusa w Ariadnie na Naxos R. Straussa?? (Opera Stuttgart, pod batutą Michaela Schonwandta) oraz Erika w Latającym Holendrze Wagnera (Theater St. Gallen, Deutsche Oper am Rhein oraz Opera Stuttgart).
Tajemnicza postać „Człowieka w Żelaznej Masce”, opisywana m.in. przez A. Dumasa, fascynowała wielu artystów i myślicieli. Autor powieści Wicehrabia de Bragelonne widział w nim brata bliźniaka Króla Słońce, Wolter uważał, że był synem królowej Anny Austriaczki i kardynała Mazarina, a A. Thomas na historii bezimiennego więźnia oparł swoją operę. Premiera Raymonda, opatrzonego podtytułem Sekret Królowej, odbyła się w 1851 roku w Paryżu. Opera nie zyskała co prawda popularności, ale melodyjna uwertura przetrwała próbę czasu i do dziś cieszy się uznaniem słuchaczy.
Członkowie rodzin królewskich często bywali adresatami dedykacji – swoje monumentalne Te Deum H. Berlioz poświęcił księciu Albertowi, mężowi królowej Wiktorii (choć pierwotnie kompozycja miała być punktem kulminacyjnym wielkiej symfonii ku czci Napoleona Bonapartego). Po raz pierwszy dzieło Berlioza zaprezentowano paryskiej publiczności w 1855 roku, a on osobiście dyrygował licznym zespołem wykonawców.
Dorota Staszkiewicz
Wersja do druku
© Filharmonia Krakowska 2010