Polish
English
KALENDARZ
zwiń hide calendar
pokaż cały miesiąc
MENU
KASA BILETOWA

telefon:

506 625 430

czynna


7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18

 REZERWACJA

tel/fax:

od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22

e-mail:

KALENDARIUM

KONCERT SYMFONICZNY *

2019-04-12, Piątek
19:30

miejsce: Sala Filharmonii

cena biletów:
55 zł
45 zł
35 zł
Zarezerwuj bilet
fot. Milena Schloesser
powiększ

wykonawcy:

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Charles Olivieri-Munroe – dyrygent
Anna Gabler – sopran

Bronisław Maj - gość specjalny
 



repertuar:

Bedřich Smetana – I Kwartet smyczkowy e-moll Z mojego życia (ork. G. Szell)
Richard Strauss – Cztery ostatnie pieśni
Antonín Dvořák – Poemat symfoniczny Pieśń bohaterska op. 111

* Koncert w ramach Wielkanocnego Festiwalu Ludwiga van Beethovena - wydarzenie towarzyszące

Koncert poprzedzi prelekcja dra Piotra Lityńskiego z serii "Przed koncertem o koncercie".

Wykład odbędzie się w Sali Złotej o godz. 18.30. Wstęp na wykład na podstawie biletu na koncert.
 

Anna GABLER - urodziła się w Monachium, gdzie studiowała w Akademii Muzycznej i Teatralnej. W 2012 roku otrzymała główną nagrodę Festiwalu Operowego w Monachium za wykonanie partii Gutrune w Pierścieniu Nibelungów Wagnera na deskach Bayerische Staatsoper w Monachium. W jej repertuarze znajduje się też więcej partii wagnerowskich: w Bayreuth śpiewała partię Ortlindy w Walkirii oraz Senty w Latającym Holendrze. W Salzburgu zadebiutowała jako Ewa w Śpiewakach norymberskich. W Stadttheater Klagenfurt natomiast zadebiutowała tytułową rolą w Salome Straussa. Na scenie Wiener Staatsoper Anna Gabler występowała w utworach Arabella i Capriccio Straussa oraz wykonując partię Agaty w Wolnym strzelcu Webera. Uczestniczyła również w produkcjach Walkirii oraz Zmierzchu bogów w Staatsoper w Monachium.
Współpracowała z reżyserami takimi jak D. Gatti, E. Oue, V. Jurowski, Y. Sado, K. Thalbach oraz wielu innych. Kariera koncertowa artystki obejmuje również wykonania Requiem Verdiego z towarzyszeniem Orkiestry Konzerthaus w Berlinie, IX Symfonii Beethovena w Tokio, VIII Symfonii Mahlera w Tonhalle Düsseldorf, a także wykonanie partii Ortlinde w koncertowej produkcji Walkirii wraz z Berliner Philharmoniker.
W obecnym sezonie Anna Gabler zaśpiewała pod batutą Sir Simona Rattle’a w koncertowych wykonaniach Walkirii z towarzyszeniem Symphonieorchester des Bayerischen Rundfunks w Monachium, a w Operze Kolońskiej zadebiutowała w tytułowej roli Fidelia (Leonory) Beethovena pod batutą S. Soltesza.

Charles OLIVIERI-MUNROE  od 2015 r. Dyrektor Artystyczny i Główny Dyrygent Filharmonii Krakowskiej, a także I Dyrygent Orkiestry Filharmonicznej Południowej Westfalii, Dyrygent Honorowy Orkiestry Filharmonii Północnoczeskiej w Teplicach i dyrygent gościnny Orkiestry Festiwalu w Round Top (Teksas). W latach ubiegłych Główny Dyrygent Colorado Crested Butte Festival i Dyrektor Artystyczny niemieckiej Inter-Regionales Symfonie Orchester oraz  Główny Dyrygent Słowackiej Radiowej Orkiestry Symfonicznej.
Występował na pięciu kontynentach z najlepszymi światowymi zespołami, w tym z Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, Orkiestrą Filharmonii Czeskiej, Orkiestrą Filharmonii w Sankt Petersburgu i Warszawie, Duńską Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Królewską Orkiestrą w Brukseli, orkiestrami symfonicznymi w Berlinie, Budapeszcie, Toronto, Montrealu, Oregonie, Nowym Jorku, Sydney, Amsterdamie, Frankfurcie, Atenach, Istambule, Lizbonie, Tokio, Seulu i Santiago.
W 2001 roku zadebiutował w operze, dyrygując Falstaffem Verdiego na scenie Opery Komicznej w Berlinie. Dyrygował także Don Giovannim Mozarta w Mediolanie, Aidą Verdiego w Teatro Fenice, Żywotem rozpustnika Strawińskiego w Warszawskiej Operze Kameralnej i Genowefą Schumanna w Teatrze A. Dvořáka.
Studiował fortepian w Toronto oraz dyrygenturę w Brnie, pod kierunkiem Otakara Trhlika, pracował również pod okiem Jiříego Bělohlávka. Nagrywa dla SONY, RCA, Red Seal, NAXOS, SMS Classical i Naïve Records.
 

Bronisław MAJ - urodził się 1953 w Łodzi, od 1972 roku mieszka w Krakowie, gdzie ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim (1977); wykłada od 1979 roku. Po 1989 roku prowadził gościnne wykłady i zajęcia „creativ writing” na uniwersytetach w Europie i Stanach Zjednoczonych; wykłada literaturę i poezję w krakowskiej Akademii Sztuk Teatralnych.
Specjalizuje się w polskiej poezji – od lat okupacji do współczesności. Wydał monografię poezji Tadeusza Gajcego Biały chłopiec. O poezji Tadeusza Gajcego (Kraków 1992).
Debiutował jako poeta w miesięczniku „Poezja" w 1970 roku. Wydał dziesięć książek poetyckich, od Wierszy (Warszawa 1980) po wybór Gołębia, Krupnicza, Bracka (Kraków 2007). Jego utwory tłumaczone były na angielski, francuski, hiszpański, włoski, niemiecki, niderlandzki, flamandzki, szwedzki, rosyjski, czeski, słowacki, bułgarski, węgierski, litewski, słoweński, serbsko-chorwacki, białoruski, wietnamski, albański – i publikowane w wielu krajach. Laureat prestiżowych nagród literackich, m.in.: Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Genewa (1984), Nagrody PEN-Clubu za twórczość poetycką (1995).
Pisze też dla teatru (m.in. w 2003 roku Teatr Narodowy wystawił Żaby Arystofanesa w jego parafrazie), radia, telewizji i filmu (m.in. scenariusz filmu „Angelus" 2001); Publikował felietony na łąmach „Gazety Wyborczej", „Rzeczpospolitej" (ich wybór Kronika wydarzeń artystycznych, kulturalnych, towarzyskich i innych z przedmową Wisławy Szymborskiej ukazał się w 1997 roku), „Charakterów" i „Miesięcznika Kapitałowego". Autor tekstów piosenek z muzyką m. in.: Z. Koniecznego, A. Zaryckiego, S. Radwana, J. K. Pawluśkiewicza, G. Turnaua, E. Korneckiej. W stanie wojennym i w latach osiemdziesiątych był objęty zakazem druku, działał w podziemiu wydawniczym, m.in. w redakcji „Arki" (dwukrotnie nagrodzony Nagrodą Kulturalną podziemnej Solidarności 1983 i 1984). Był założycielem i redaktorem naczelnym niezależnego „żywego" pisma literackiego „NaGłos" (1983); potem jego drukowanej postaci 1990-1997. Współzałożyciel Teatru KTO (1977), w którym działał jako autor i aktor. Sporadycznie aktor teatralny (m.in. Fragment dramatyczny II S. Becketta w Teatrze im. Słowackiego w Krakowie, 2006) i filmowy (Kraj świata, 1993).
Od 2002 roku współgospodarz Krakowskiego Salonu Poezji w Teatrze im. J. Słowackiego, od 2011 organizator i twórca programu festiwalu Krakowska Noc Poezji, dla którego pisze też poetyckie widowiska plenerowe.
Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (którego jest współzałożycielem), PEN-Clubu, Polskiej Akademii Filmowej.
 

 

 

 


I Kwartet smyczkowy Bedřicha Smetany to bodaj najbardziej osobiste i zarazem w pełni dojrzałe dzieło Bedřicha Smetany – twórcy, który znalazłszy się w tragicznym momencie swojej drogi, pragnie wyznać i podsumować dzieje swego życia, a ich treść powierzyć dźwiękom. Muzyka nie jest tutaj prostą ilustracją, raczej odmalowuje nastroje, obrazowe wspomnienia czy przeżycia kompozytora: od burzliwej, pełnej romantycznego zapału młodości, poprzez radosny początek sławy i barwne życie towarzyskie, następnie liryczny, namiętny ślad miłości do pierwszej żony, aż po rozkwit i pełnię sił twórczych – którą przerywają problemy z słuchem i diagnoza postępującej głuchoty twórcy. O kunszcie kompozytorskim Smetany świadczy fakt, że tak bogaty program zdołał wyrazić w klasycznym układzie cyklu sonatowego, osiągając mistrzostwo zarówno formy, jak i artystycznego sensu. Franciszek Brzeziński pisał, że „Muzyka kameralna w ogóle, a w szczególności kwartet smyczkowy, stanowi bodaj najlepszy probierz dla przekonania się, czy inwencja danego kompozytora przedstawia walory czysto muzyczne; […] tutaj sama muzyka musi mówić za siebie, ­– musi w swojej czysto muzycznej treści, formie i wyrazie zawierać całe piękno. Takie piękno zawiera właśnie kwartet e-moll Smetany – jeden z najpiękniejszych kwartetów smyczkowych w całej muzyce po-beethovenowskiej”.
Karolina Dąbek

Oczekiwane i akceptowane pożegnanie z doczesnością, otwarcie się na wymiar metafizyczny, ekstatyczny i nieustanny zachwyt nad światem – to przesłania ukończonych w 1948 roku "Czterech ostatnich pieśni". Napisane zostały przez wiekowego Richarda Straussa w jednym z najtrudniejszych momentów, gdy u schyłku życia przebywał na przymusowej emigracji w Szwajcarii. Zestawiono je razem w kolejności zgodnej z życzeniem kompozytora i prawykonano 22 maja 1950 roku w Londynie, kilka miesięcy po jego śmierci. Mimo, że nie były pomyślane jako cykl razem tworzą całość organicznie zespoloną poprzez treść ideową i charakterystyczne cechy późnego stylu. Trzy pierwsze umuzyczniają poezje Hermanna Hessego, ostatnia – wiersz Josepha von Eichendorffa. Wszystkie rozpoczyna czysto orkiestrowy wstęp, wyznaczający podstawowy ton pieśni; wszystkie zamyka dopowiadająco-nastrojowe zakończenie. Arabeskowe wokalizy głosu solowego wtopione w orkiestrę często zatracają znaczenie pojedynczego słowa, przenosząc jego ekspresję w medium czysto dźwiękowe.

Pieśń pierwsza to marzenie o pełnej zapachu i ptasich treli wiośnie, przenikającej ciało swą błogą obecnością; druga – kreśli obraz żegnającego lato jesiennego ogrodu, zamykającego swe „znużone oczy” w tęsknocie do spokoju. Przed zaśnięciem wyraża pragnienie spoczynku po męczącym dniu. W muzyce natchniona melodia skrzypiec solo stopniowo pnąca się w górę przejęta zostaje przez głos, dopowiadający ostatnią strofę wiersza: „dusza nieujarzmiona unosząca się na wolnych skrzydłach ulecieć chce, aby w czarodziejski kręgu nocy po tysiąckroć żyć”. Pieśń finałowa – W zorzy wieczornej – to pogrążanie się w spokojny sen – spoczynek przy wtórze śpiewu skowronków. Głos solowy zamiera wraz z ostatnim wersem – pytaniem: „Jakżeśmy drogą zmęczeni – czyżby to była już śmierć?”. Słowa końcowe kontrapunktuje waltornia autocytatem z poematu symfonicznego Śmierć i wyzwolenie. Pieśń kończą śpiewy skowronków. Pod koniec życia Strauss powiedział: „Umieranie będzie dokładnie takie, jakie skomponowałem w Śmierci i wyzwoleniu”.
Ewa Siemdaj

"Pieśń bohaterska" Antonína Dvořáka to dzieło owiane swego rodzaju tajemnicą: sam sugestywny, poetycki tytuł, ale także wybór formy poematu symfonicznego, kierują nas w stronę czystej programowości. Tymczasem do dziś pozostaje nieodkryte, czyją postać opiewa i czyje szlachetne czyny sławi ten ostatni symfoniczny utwór czeskiego twórcy. Jiří Berkovec, biograf kompozytora, pisze, że „Dworzak miał własną wizję, własny trzon programowy, który chciał wyrazić dźwiękami. O ile wiadomo, kompozytor wizji tej nigdy dokładnie nie sprecyzował…”. Sama muzyka więc, genialna w swej niedefiniowalności, otwiera się na interpretacje wrażliwego słuchacza, trafiając zarówno do uczuć, jak i do wyobraźni. Splatają się w niej trzy wątki: początkowy, pełen energii, dumy i odwagi motyw, przedstawiający postać samego bohatera – a może męstwo i waleczność jego duszy – następujący później temat niosący ton zwątpienia, smutku, żalu, który wkrótce zostaje przezwyciężony w radosnym motywie zwiastującym świetlisty promień nadziei.
Karolina Dąbek



Wersja do druku
Tworzenie stron - Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o. CMS - FSite

© Filharmonia Krakowska 2010

Przez dalsze aktywne korzystanie z naszego Serwisu (scrollowanie, zamknięcie komunikatu, kliknięcie na elementy na stronie poza komunikatem) bez zmian ustawień w zakresie prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Filharmonię Krakowską im. Karola Szymanowskiego do celów marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam dopasowanych do Twoich zainteresowań i preferencji w serwisach Filharmonii Krakowskiej i w Internecie. Pamiętaj, że wyrażenie zgody jest dobrowolne, a wyrażoną zgodę możesz w każdej chwili cofnąć. dowiedz się więcej. Chcemy, aby korzystanie z naszego Serwisu było dla Ciebie komfortowe. W tym celu staramy się dopasować dostępne w Serwisie treści do Twoich zainteresowań i preferencji. Jest to możliwe dzięki przechowywaniu w Twojej przeglądarce plików cookies i im podobnych technologii. Informujemy, że poprzez dalsze korzystanie z tego Serwisu, bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki, wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na korzystanie z informacji w nich zapisanych. Ustawienia w zakresie cookie możesz zawsze zmienić.Akceptuję