"ZACZNIJ OD BACHA" – koncert pamięci Zbigniewa Wodeckiego

Jak się chce zrobić karierę, warto podeprzeć się znanym nazwiskiem” – żartował Zbigniew Wodecki, wspominając narodziny swojego wielkiego przeboju Zacznij od Bacha. Za niezapomnianą piosenkę z tekstem J. Terakowskiego, która powstała zupełnie przypadkiem („usiadłem do pianina i tak wyszło”), muzyk zdobył Nagrodę Dziennikarzy na Festiwalu Interwizji w 1978 roku w Sopocie. Wodecki, uwielbiany przez publiczność m.in. za ogromną spontaniczność na scenie, doceniał mistrzostwo J.S. Bacha, który charakter improwizacyjny swoich utworów organowych podkreślał mianem „fantazja”. Emocjonalna, „wielka” Fantazja g-moll BWV 542 pochodzi prawdopodobnie z 1720 roku i podobnie jak inne utwory Bacha, wciąż z sukcesem opiera się zmieniającym się modom. Muzyka niemieckiego kompozytora pozostaje aktualnym źródłem inspiracji dla wielu współczesnych artystów. W słynnym Collage sur B-A-C-H cytował ją estoński kompozytor Arvo Pärt, autor Pari Intervallo i Trivium z 1976 roku. Swojej fascynacji Bachem nie ukrywał Krzysztof Komeda, niezwykle utalentowany pianista jazzowy, twórca znanej na całym świecie muzyki filmowej (a także kompozycji Memory of Bach napisanej w 1956 roku, kiedy Komeda Sextet debiutował na Sopot Jazz Festival). Podczas koncertu, którego dużą część wypełnią refleksyjne i liryczne aranżacje standardów jazzowych Komedy oraz jego muzycznych ilustracji do obrazów w reżyserii R. Polańskiego (w tym etiudy Dwaj ludzie z szafą i pełnometrażowego kina, takiego jak Nóż w wodzie czy słynne Dziecko Rosemary), usłyszymy także poświęconą pianiście kompozycję Włodka Pawlika Tribute to Komeda. Zróżnicowany repertuar wieczoru znakomicie uzupełnia utwór Icon na organy solo Pawła Łukaszewskiego z 2010 roku, zadedykowany J.B. Bokszczaninowi.

za stroną: www.dmokrakow.pl
 

Robert MAJEWSKI – trębacz, kompozytor i aranżer. Pochodzi z rodziny Muzycznej – jego ojciec Henryk był trębaczem jazzowym, a brat Wojciech jest pianistą. W roku 1987 ukończył Uniwersytet Muzyczny Fryderyka Chopina w Warszawie.Zdobył I nagrodę zespołową i I nagrodę indywidualną na konkursie „Jazz Juniors '83" w Krakowie, występując z zespołem "NEW PRESENTATION". Z tym samym zespołem w 1985 roku został laureatem I nagrody zespołowej w konkursie w Leverkusen-RFN. W 1990 roku został finalistą Światowego Konkursu Trębaczy im. Louisa Armstronga w Waszyngtonie.
Laureat państwowej nagrody im. Stanisława Wyspiańskiego oraz  nagrody MUZYK ROKU 1990 przyznanej przez redakcję III Programu Polskiego Radia. W 1991 przyznano mu stypendium im. Krzysztofa Komedy. W tym samym roku Robert Majewski zagrał główną rolę w filmie Andrzeja Jakimowskiego „POGŁOS", który został nagrodzony na „Jazz Film Saloon 1991" w Warszawie. W 1992 roku ponownie zakwalifikował się do finału konkursu w Laverkusen, tym razem z zespołem In Spector, gdzie zdobył I nagrodę indywidualną i tytuł Europejskiego Jazzowego Artysty 1992.
W latach 1986-90 był solistą Big Bandu Studio S 1 Polskiego Radia pod dyrekcją Andrzeja Trzaskowskiego. Występował z Orkiestrą Eropean Broadcasting Union w Kopenhadze i w Amsterdamie. Nagrał wiele programów radiowych telewizyjnych oraz płyt, w tym dwie autorskie: „Komeda” oraz „Coś dla ludzi”. W 2011 roku nagrał bestsellerową płytę „My one and only love” nagraną z Bobo Stensonem, Palle Danielsonem i Joey’em Baronem. Jest często angażowany w nagraniach muzyki pop-rockowej.
Od 1997 roku członek „Jazz Baltica Ensemble”. W 1998 roku w Stuttgarcie wraz z Urszulą Dudziak wystąpił na koncercie z okazji 75. rocznicy urodzin J.E. Berendta z programem Komedy, gdzie odniósł duży sukces artystyczny. Nagranie ukazało się na DVD.
Robert Majewski występował na wielu festiwalach krajowych i zagranicznych. W roku 1998 na festiwalu „Jazz Jamboree” grał wspólnie z takimi gwiazdami, jak: Clark Terry, Roy Hargrove i Nicolas Pyton, Jan Ptaszyn Wróblewski, Zbigniew Namysłowski, Wojciech Karolak, Henryk Miśkiewicz, Włodzimierz Nahorny, Andrzej Jagodziński, Wojciech Niedziela, Jacek Niedziela, Grzegorz Nagórski, Piotr Baron, Lars Danielsson, N.H.O. Pedersen, Ewa Bem, Anna Maria Jopek czy Grzegorz Ciechowski. Nagrywał również muzykę filmową i teatralną, zapraszany przez takich twórców jak Zbigniew Preisner, Krzesimir Dębski, Jerzy Satanowski.
W 2005 r. po śmierci swojego ojca zajął jego miejsce w zespole jazzu tradycyjnego Old Timers.
W jego szerokiej działalności artystycznej ważne miejsce zajmuje praca pedagogiczna. Jest wykładowcą trąbki na Wydziale Jazzu w Z.P.S.M. II - go stopnia im. F. Chopina w Warszawie Bierze udział w licznych warsztatach muzycznych, m. in: Chodzież, Puławy, Nysa, Leszno, Brzozów, prowadząc klasę trąbki oraz zespoły jazzowe.
W 2006 r. w uznaniu wybitnych osiągnięć w propagowaniu polskiego jazzu otrzymał Odznakę Honorową Polskiego Stowarzyszenia Jazzowego.
 

Jan BOKSZCZANIN – organista, pedagog.  W 2000 roku ukończył studia w Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina w Warszawie w klasie prof. Joachima Grubicha. W późniejszych latach był stypendystą doktoranckim w University of North Texas (USA), gdzie studiował pod kierunkiem wybitnego pedagoga prof. Jesse E. Eschbacha (absolwenta klas mistrzowskich Marie Claire Alain oraz Marie Madeleine Durufle). Odbywał także zajęcia z Zespołu Kameralnego i Praktyki Gry Barokowej pod kierunkiem prof. Lenory McCroskey (studentki Gustava Leonhardta).
Uczestniczył w licznych kursach mistrzowskich prowadzonych przez takich profesorów jak: Guy Bovet (Szwajcaria), James David Christie (USA), Kevin Bowyer, Bernhard Hass (Niemcy), Zsigmont Szathmary (Węgry) oraz Harald Vogel (Niemcy). Koncertuje w większości krajów Europy, Rosji, Azerbajdżanie oraz USA.
Jan Bokszczanin nagrał piętnaście płyt CD z muzyką organową dla renomowanych wytwórni płytowych, a w 2012 roku nakładem wydawnictwa POLIHYMNIA ukazała się jego monografia – „Główne tendencje rosyjskiej i radzieckiej muzyki organowej”.
Adiunkt na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina (filia Białystok).