telefon:
506 625 430
czynna
7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18
tel/fax:
od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22
e-mail:
INAUGURACJA SEZONU
powiększ
wykonawcy:
Orkiestra i Chór Filharmonii Krakowskiej
Charles Olivieri-Munroe – dyrygent
Anna Mikołajczyk-Niewiedział – sopran
Jadwiga Rappé – alt
Teresa Majka-Pacanek – chórmistrz
repertuar:
Gustav Mahler – II Symfonia c-moll Zmartwychwstanie
II Symfonia Gustawa Mahlera jest po dziś dzień uznawana (tak jak to było przed stu laty) za najwybitniejsze dzieło kompozytora, przez długi czas lekceważonego przez krytyków. Pięć części Drugiej Symfonii powstawało w okresie od 1888 d0 1894. Pierwsza z nich to dawny poemat symfoniczny „Święto zmarłych”, kolejne (z wyjątkiem finału) wsparte są na poetyce bliskiej pieśniom z cyklu „Des Knaben Wunderhorn”, ostatnią wypełnia bogata oprawa przygotowująca okazałą kulminację, w której pojawia się hymn do wiersza Friedricha Gottlieba Klopstocka „Zmartwychwstanie” (tak też bywa nazywana Druga Symfonia).
Rozległa część pierwsza, z licznymi w niej kulminacjami, przynosi istotną (w stosunku do Pierwszej Symfonii) zmianę języka dźwiękowego. Mahler postawił w niej na ożywienie melodyki i wzbogacenie harmonii, co dało muzyce pogłębiony wyraz i owocowało spektakularnymi przesileniami w formie. W kontraście do części pierwszej, dramatycznie rozbudzonej, części środkowe są bardziej wyciszone, zwłaszcza finezyjne Andante moderato, które przypomina wdzięcznego lendlera. Wariacyjna część trzecia to instrumentalna wersja pieśni „Kazanie świętego Antoniego do ryb”, zamieniona w symfoniczną etiudę i kryjąca wewnątrz rozliczne wielowarstwowe odniesienia imitacyjne. Lekkość instrumentacji oraz potoczystość fraz zmienia się w ostrych przesileniach w duże bloki brzmień przesyconych jaskrawością kontrastów, zwłaszcza artykulacyjnych. Także czwarta część jest pieśnią. „Urlicht” łączy niezrównanie naiwność z głębią przeżyć i promienieje pewnością, że dusza „wyszła od Boga i do Boga powróci”. Część piąta to rozbudowana fantazja symfoniczna, a zarazem powrót do intencji objawionych w części pierwszej. Tym razem jednak do orkiestry dołącza chór, który po kilku rozbudowanych epizodach instrumentalnych (nader naturalistycznie przestawiających wizję końca świata) intonuje chorał „Aufersteh’n”, oraz znakomicie prowadzone solo altu, potem także występującego w duecie z sopranem. Podniosła koda pozostawia słuchaczy w przedziwnym niedosycie, co podkreślano już w artykułach recenzujących pierwsze wykonania dzieła. Uczucie to wynika zapewne z faktu, że ekstaza ma tutaj swój kres, podczas gdy wiersz Klopstocka, a przede wszystkim muzyka Mahlera zapowiada jej trwanie po wieczność wieczności. Prawykonanie Drugiej Symfonii odbyło się 13 grudnia 1895 roku w Berlinie, pod dyrekcją kompozytora.
/Zbigniew Andrzej Zając/
Wersja do druku
© Filharmonia Krakowska 2010