KONCERT SYMFONICZNY

Największą muzyczną miłością Maestro Stanisława Skrowaczewskiego – jednego z Koryfeuszy Muzyki Polskiej – jest Anton Bruckner. Za interpretacje symfonii wielkiego mistyka otrzymał Złoty Medal Towarzystwa Mahlerowsko-Brucknerowkiego. Uwieczniony dla Arte Nova z Saarländischer Rundfunk Orchestra zbiór symfonii Brucknera pod jego batutą uhonorowany został w Cannes nagrodą w kategorii „najlepsze nagranie muzyki symfonicznej”.      

Komponowanie jako sztuka wolna
Dyrygowanie tak pochłania Maestro Skrowaczewskiego, wciągając w obcy świat dźwięków, że aby komponować, musi mieć poczucie wolności. Po latach przerwy, w roku 1969 powrócił do komponowania, pisząc Koncert na rożek angielski i orkiestrę. W rodzinie instrumentów rożek angielski wyróżnia się miękkością i zmysłowością brzmienia; takie też związane z nim wartości przedstawia w muzyce Skrowaczewski. Jego Koncert charakteryzuje się pomysłowością tematów – myśli muzycznych, zmysłowym uwrażliwieniem na gatunek brzmienia i jego znaczenie. Daje o sobie znać także dyscyplina formy, wyniesiona z neoklasycystycznej szkoły Nadii Boulanger, która uczyła go „ekonomii tworzenia”. Rysem charakterystycznym są świetne dialogi głównego bohatera z orkiestrą.

Polskie prawykonanie Koncertu na rożek angielski i orkiestrę miało miejsce 7 i 8 maja 1999 roku w Filharmonii Krakowskiej. Orkiestrą FK dyrygował sam kompozytor – Stanisław Skrowaczewski, który wtedy po raz pierwszy po zmianach ustrojowych w Polsce przyjechał do swojego ojczystego kraju. Partię solową wykonał Mariusz Pędziałek.

Bruckner i jego świat symfonii
O Brucknerze pisano, że przez całe życie komponuje jedną symfonię: wszystkie budował bowiem na planie jednego dramaturgicznego scenariusza, zaczynając od formowania tematu z „pierwotnej mgły”. Bliskie Brucknerowi światy i źródła inspiracji to chorał gregoriański i czas sakralizowany, symfonika Beethovena, a także Wagnerowski język muzyczny. Tę listę należy dopełnić o technikę gry: Bruckner całe życie był czynnym organistą i przenosił do symfonii pomysły brzmieniowe o rodowodzie organowym. VII Symfonia E-dur komponowana była w latach 1881-1883, a zrewidowana w roku 1885. Bruckner dedykował ją Ludwikowi II Bawarskiemu, choć symbolicznie wszystkie swoje dzieła kierował ku Bogu. Premierowe wykonanie dzieła (wersji z roku 1883) odbyło się w Lipsku: orkiestrą Gewandhausu dyrygował Arthur Nikisch.

Małgorzata Janicka-Słysz

Antoni WIT – dyrygent honorowy Filharmonii Krakowskiej oraz dyrektor artystyczny Orquesta Sinfónica de Navarra w Pampelunie. Wcześniej kierował zespołami Filharmonii Pomorskiej (1974–77), Orkiestrą i Chórem Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie (1977–83), Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia w Katowicach (1983–2000), Orquesta Filarmónica de Gran Canaria (1987–92). W latach 2002–2013 sprawował funkcję dyrektora naczelnego i artystycznego Filharmonii Narodowej w Warszawie.

W trakcie swej działalności w Filharmonii Narodowej poprowadził z jej zespołami ponad 450 koncertów (w tym 215 za granicą) i nagrał ponad 50 płyt (w tym niemal 40 dla wytwórni NAXOS).

Absolwent krakowskiej Wyższej Szkoły Muzycznej (obecnie Akademia Muzyczna), gdzie studiował w klasie dyrygentury u Henryka Czyża oraz kompozycji u Krzysztofa Pendereckiego. Równolegle ze studiami muzycznymi kształcił się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Muzyczną edukację kontynuował w paryskiej École Normale de Musique oraz u Nadii Boulanger.

Karierę muzyczną rozpoczął jako asystent Witolda Rowickiego w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Po otrzymaniu II nagrody na Międzynarodowym Konkursie Dyrygenckim im. Herberta von Karajana w Berlinie (1971) został asystentem patrona konkursu. W roku 1973 jako stypendysta fundacji Fullbright przebywał w Tanglewood uczestnicząc w kursie prowadzonym przez Stanisława Skrowaczewskiego.

Występował niemal we wszystkich ośrodkach muzycznych Europy, Azji, Australii i obu Ameryk. Współpracował z takimi zespołami jak Berliner Philharmoniker, Staatskapelle Dresden, Tonhalle-Orchester Zürich, Royal Philharmonic, Philharmonia Orchestra, BBC Symphony Orchestra, Orchestre Symphonique de Montréal, Orchestra dell’Accademia di Santa Cecilia, Orchestre de la Suisse Romande, NHK Symphony Orchestra, Filharmonia Petersburska. W maju 2009 roku, wraz z Orkiestrą Symfoniczną Radia Czeskiego zainaugurował 64. Festiwal Praska Wiosna. W ostatnich sezonach prowadził m.in. orkiestry La Scali w Mediolanie, Budapest Festival Orchestra, Santa Cecilia w Rzymie, Staatskapelle Dresden, Berner Symphoniker, China Philharmonic (Pekin), Shanghai Symphony Orchestra, Denver Symphony Orchestra, New Zealand Symphony Orchestra, Yomiuri Nippon SO (Tokio), Nagoya Philharmonic, orkiestrę Teatro Colón (Buenos Aires), Royal Philharmonic Orchestra (na festiwalu Montreux), orkiestry w Liège, Brukseli, Trondheim, Zagrzebiu, Bilbao i Barcelonie. Jesienią 2012 roku przewodniczył jury Międzynarodowego Konkursu Dyrygenckiego im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach. W sierpniu 2013 roku wystąpił na słynnym festiwalu BBC Proms w Londynie z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej, a we wrześniu 2013 roku dyrygował orkiestrą Berliner Phliharmoniker i Chórem Filharmonii Narodowej w Berlinie. 3 października 2015 w ramach dnia zatytułowanego Total Immersion Henryk Górecki dyrygował w Londynie orkiestrą BBC prowadząc wieczorny koncert złożony z utworów Góreckiego, natomiast w kwietniu 2016 dyrygował Cleveland Orchestra.

Jego nagrania (ponad 200 albumów płytowych) otrzymały liczne nagrody fonograficzne, w tym m.in. Grammy Award 2013 oraz sześć innych nominacji do tej nagrody, Diapason d’Or i Grand Prix du Disque de la Nouvelle Académie, Cannes Classical Award, Choc, ICMA, cztery polskie nagrody „Fryderyk”. Zarejestrował wiele dzieł polskich kompozytorów, takich jak: Paderewski, Wieniawski, Karłowicz, Szymanowski, Lutosławski, Penderecki, Kilar, jak również utwory należące do kanonu światowej literatury muzycznej – m.in. przyjęte z wielkim uznaniem krytyków interpretacje dzieł Mahlera i R. Straussa. W ostatnim czasie zarejestrował utwory Moniuszki, Góreckiego, Weinberga, Brahmsa i Dvořáka. Nagrał komplet dzieł Chopina na fortepian z orkiestrą z Kun Woo Paikiem i Orkiestrą Filharmonii Narodowej, a z Narodową Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia – koncerty Prokofiewa. Należy do nielicznego grona artystów, których płyty sprzedano w łącznym nakładzie niemal pięciu milionów egzemplarzy.

Antoni Wit prócz aktywności koncertowej prowadził również działalność pedagogiczną jako profesor dyrygentury Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie, a jego studenci zdobywają najwyższe laury w polskich i międzynarodowych konkursach muzycznych.

Mariusz PĘDZIAŁEK - studiował w klasie oboju w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Krakowie. Swoje umiejętności doskonalił podczas kursu mistrzowskiego pod kierunkiem Lothara Kocha w Sion w Szwajcarii. Jest członkiem Stowarzyszenia Artystycznego Muzyka Centrum, Polskiego Stowarzyszenia Muzyki Elektroakustycznej, Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego, koncertmistrzem Orkiestry Filharmonii Krakowskiej. Koncertuje w kraju oraz za granicą, jako solista i kameralista. Występował wielokrotnie na festiwalach Warszawska Jesień (w 1980 r. na koncercie inauguracyjnym uczestniczył jako solista w wykonaniu Koncertu podwójnego na flet i obój Gyorgy Ligeti’ego), Mixed-Media Festival w Brukseli, Poznańska Wiosna Muzyczna, Aspekte w Salzburgu, Dni Muzyki Krzysztofa Pendereckiego, Światowe Dni Muzyki w Warszawie.

W swoich występach solowych grał pod batutą wielu wybitnych dyrygentów, m.in.: Agnieszki Duczmal, Jana Krenza, Jerzego Maksymiuka, Krzysztofa Pendereckiego, Stanisława Skrowaczewskiego, Tadeusza Strugały, ze skrzypkiem Nigelem Kennedy'm i pianistą Kevinem Kennerem, a także z Grzegorzem Turnauem i Jarkiem Śmietaną oraz orkiestrami: Amadeus, Aukso, Orkiestra Filharmonii Narodowej, Sinfonia Varsovia, Sinfonietta Cracovia, Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Polska Orkiestra Radiowa. W 2004 r. brał udział w tournée Nigela Kennedy’ego i Berlińskich Filharmoników po Niemczech i Austrii, grając Koncert B-Dur na obój i skrzypce Antonia Vivaldiego. Także z Nigelem Kennedy’m i jego Orchestra of Life odbył tournee koncertowe po Niemczech w 2010 roku grając Koncert d-moll na obój i skrzypce J.S,Bacha. W sierpniu 2006 r. był docentem Międzynarodowej Akademii Nowej Kompozycji i Audio-Art Avantgarde Tirol w Seefeld.

W swoim dorobku ma nagrania dla Polskiego Radia oraz firm fonograficznych: Polskie Nagrania, Wergo, Dux, Acte Préalable (Utwory kameralne na obój Grażyny Bacewicz). W 2001 otrzymał nominację do nagrody płytowej Fryderyk za nagranie (wspólnie z Anną Sikorzak-Olek) Koncertu na obój i harfę Witolda Lutosławskiego. W 2016 r. wydał CD   z utworami polskich kompozytorów na obój i fortepian. Nagrywa również muzykę teatralną i filmową dla takich kompozytorów jak: Zygmunt Konieczny, Jan Kanty Pawluśkiewicz, Zbigniew Preisner. Występował w spektaklach teatralnych w Teatrze Stu i Teatrze Starym w Krakowie (jest autorem oraz wykonawcą muzyki w spektaklu Jerzego Stuhra pt. Kontrabasista) oraz w Teatrze Rampa w Warszawie. Był jurorem Konkursu Wykonawców Muzyki Współczesnej w Warszawie, Konkursu kompozytorskiego im. Tadeusza Bairda, członkiem Rady Programowej Festiwalu Poznańska Wiosna, wykładowcą w Internationale Akademie für Neue Komposition w Schwazu (Austria, 1993) oraz Letnich Kursów Muzyki Współczesnej w Krakowie.

Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis oraz krakowską odznaką Honoris Gratia.