telefon:
506 625 430
czynna
7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18
tel/fax:
od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22
e-mail:
KONCERT SYMFONICZNY
powiększ
wykonawcy:
400. rocznica śmierci Williama Szekspira
Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Charles Olivieri-Munroe – dyrygent
repertuar:
Antonín Dvořák – Uwertura koncertowa Otello op. 93
Erich Korngold – Suita Wiele hałasu o nic
Jules Massenet – Suita orkiestrowa nr 3 Sceny dramatyczne
Siergiej Prokofiew – Romeo i Julia, fragmenty symfoniczne (opr. Ch. Olivieri-Munroe)
Koncert poprzedzi spotkanie z Dyrektorem Artystycznym Filharmonii Krakowskiej - Charlesem Olivieri-Munroe. Spotkanie odbędzie się w piątek 14 października w Sali Złotej bezpośrednio przed koncertem, tj. o godz. 18.30 (wstęp na wykład na podstawie biletu na koncert lub abonamentu).
Spotkanie poprowadzi dr Piotr Lityński, słuchacz Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Krakowie, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego (Wydział Biologii) oraz doktor biologii na Uniwersytecie w Bazylei, aktywny animator kultury polskiej w Szwajcarii.
Wystawiane od ponad czterystu lat dzieła Williama Szekspira stały się niewyczerpanym źródłem inspiracji dla wielu kompozytorów. Kolejne pokolenia artystów odczytują na nowo utwory słynnego dramaturga, w opisywanych przez niego historiach poszukując wciąż żywych emocji. W szekspirowskich arcydziełach odkrywają różne oblicza miłości – pasję, szaleństwo, zdradę, żądzę władzy i manipulację. Mroczna strona namiętności, przedstawiona w dramacie o zaślepionym kłamstwem mauretańskim dowódcy, zafascynowała Antonína Dvořáka – autora uwertury koncertowej Otello op. 93. Snem Desdemony nazwał Jules Massenet środkową część swoich Scen dramatycznych, przy okazji pozostałych fragmentów tej suity orkiestrowej wykorzystując wątki z Burzy i Makbeta. Hołd uczuciu silniejszemu niż śmierć oddał Siergiej Prokofiew w balecie Romeo i Julia, podobnie jak Charles Olivieri-Munroe, który taneczną wersję historii oblubieńców z Werony autorstwa Prokofiewa zaadaptował do potrzeb wykonania koncertowego. Na szczęście nie wszystkie postacie z kart utworów mistrza ze Stratford-upon-Avon to bohaterowie tragiczni, romans nie zawsze kończy się źle, a zabawne perypetie kochanków również mogą inspirować, czego dowodzą komedia Wiele hałasu o nic Szekspira i opatrzona takim samym tytułem suita Ericha Korngolda.
Dorota Staszkiewicz
Charles Olivieri-Munroe - począwszy od sezonu 2015/2016 Dyrektor Artystyczny i Główny Dyrygent Filharmonii Krakowskiej. Jednocześnie od 2011 roku piastuje stanowisko Pierwszego Dyrygenta Orkiestry Filharmonicznej Południowej Westfalii. Od 1997 roku Maestro jest także Dyrygentem Honorowym Orkiestry Filharmonii Północnoczeskiej w Teplicach, a od 2005 roku pozostaje dyrygentem gościnnym Orkiestry Festiwalu w Round Top (Teksas).
W poprzednich latach Charles Olivieri-Munroe pełnił funkcję Głównego Dyrygenta podczas Colorado Crested Butte Festival i Dyrektora Artystycznego niemieckiej Inter-Regionales Symfonie Orchester (2008), w latach 2001-2004 był Głównym Dyrygentem Słowackiej Radiowej Orkiestry Symfonicznej, a w okresie od 1993 do 1995 roku obejmował stanowisko asystenta dyrygenta Karlsbad Symphony Orchestra.
Maestro jest znany ze swojego talentu i charyzmy, międzynarodowa prasa docenia go za nowatorskie interpretacje słowiańskiego repertuaru i za wrażliwość na czystość brzmienia orkiestry. Dyrygent występował na pięciu kontynentach z najlepszymi światowymi zespołami, w tym z Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, Orkiestrą Filharmonii Czeskiej, Orkiestrą Symfoniczną Montrealu, Berlińską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Filharmonii w Sankt Petersburgu, Duńską Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w Warszawie, Królewską Orkiestrą w Brukseli, orkiestrami symfonicznymi w Budapeszcie, Toronto, Oregonie, Nowym Jorku, Sydney, Amsterdamie, Frankfurcie, Atenach, Istambule, Lizbonie, Tokio, Seulu i Santiago (Chile).
W 2001 roku dyrygent zadebiutował w operze, dyrygując Falstaffem Giuseppe Verdiego na scenie Opery Komicznej w Berlinie. Od tego czasu dyrygował Don Giovannim Wolfganga Amadeusza Mozarta w Mediolanie, Aidą Verdiego w Teatro Fenice w Wenecji na festiwalu Lago di Como, występował też w Praskiej Operze Narodowej i Praskiej Operze Państwowej. W 2010 roku objął kierownictwo muzyczne nad spektaklem Żywot rozpustnika Igora Strawińskiego, wystawianym przez Warszawską Operę Kameralną. W lutym 2014 roku poprowadził w Teatrze Antonina Dvořáka znakomicie przyjęte przez krytykę wykonanie Genowefy Roberta Schumanna.
Urodzony na Malcie, dorastał w Toronto, gdzie studiował fortepian u znakomitego pedagoga, Borisa Berlina, w Królewskim Konserwatorium Muzycznym i na Uniwersytecie w Toronto. Trzykrotnie został laureatem stypendium rządowego w Ontario, które pozwoliło mu wyjechać na studia dyrygenckie do Akademii Muzycznej im. L. Janáčka w Brnie, gdzie uczył się pod kierunkiem Otakara Trhlika. Pracował również pod okiem Jiri Belohlavka i odbył dwa kursy wakacyjne w L’Accademia Musicale Chigiana w Sienie, gdzie miał okazję współpracować z takimi profesorami jak Ilia Musin i Yuri Temirkanov. W 1997 roku Charles Olivieri-Munroe odebrał grant w wysokości 20 tysięcy dolarów od Rady Sztuki Kanady. Jego kariera dyrygencka została rozpoczęta przez pasmo zwycięstw w międzynarodowych konkursach, na czele z pierwszą nagrodą na Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Praska Wiosna w 2000 roku, gdzie otrzymał także nagrodę wytwórni Supraphon Records, jak również nagrody Miasta Praga i Czeskiego Radia.
W 2013 roku dyrygent odebrał nagrodę Asian Pacific Brand Foundatuion, której laureatami byli przed nim m. in. Hillary Clinton, Nelson Mandela, Steve Jobs, Michael Schumacher i Mark Zuckerberg.
Charles Olivieri-Munroe nagrywa dla takich wytwórni jak SONY, RCA, Red Seal, NAXOS, SMS Classical i Naïve Records.
Wersja do druku
© Filharmonia Krakowska 2010