Polish
English
KALENDARZ
zwiń hide calendar
pokaż cały miesiąc
MENU
KASA BILETOWA

telefon:

506 625 430

czynna


7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18

 REZERWACJA

tel/fax:

od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22

e-mail:

KALENDARIUM

KONCERT SYMFONICZNY

2016-10-22, Sobota
18:00

rodzaj abonamentu: Abonament S
miejsce: Sala Filharmonii

cena biletów:
45 zł
30 zł
25 zł
Zarezerwuj bilet
fot. J-B. Millot
powiększ

wykonawcy:

90. rocznica urodzin Jana Krenza

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Stefan Asbury – dyrygent
Mario Carbotta – flet

 



repertuar:

Jan Krenz – Rapsodia
Ferruccio Busoni – Divertimento op. 52 na flet i orkiestrę
Francois Borne – Fantazja Carmen na flet o orkiestrę (opr. R. Meylan)
Edward Elgar – I Symfonia op. 55
 

 

Maestro Jan Krenz, obchodzący w tym roku 90. urodziny, powiedział kiedyś, że słuchaczom trzeba otwierać uszy... Słowa te stać się mogą mottem nie tylko dzisiejszego koncertu,  zwracają bowiem uwagę na słuchanie rzeczy nowych, na słuchanie poszukujące, na słuchanie aktywne.  

●         Rapsodię na ksylofon, tam tam, kotły, celestę i orkiestrę smyczkową Krenz skomponował w roku 1952. Muzyka puszcza tu oko w stronę ludowości i neoklasycyzmu, a jednocześnie przynosi świeże i wysublimowane, biorąc pod uwagę kontekst „zgrzebnych” lat socrealistycznych, brzmienie perkusyjne.   

●         Znaczną część tego koncertu z powodzeniem nazwać można jako „z fletem w roli głównej”. Natura fletu – wirtuozowska i kolorowa – odsłoni się w dwóch utworach: w klasycyzującym Divertimento na flet i orkiestrę op. 52 (1920) Ferruccio Busoniego (1866-1924) oraz w romantycznej Fantazji w stylu brillante na tematy z opery „Carmen” Georgesa Bizeta autorstwa François Borne'a (1840-1920), francuskiego flecisty i profesora  konserwatorium w Tuluzie.  W opinii wielu artystów flet zajmuje pozycję wyjątkową w rodzinie instrumentów: jest bowiem naturalnym „przedłużeniem” ludzkiego oddechu, a oddech to przecież fundament życia.

●         W przyszłym roku obchodzić będziemy 160. rocznicę urodzin Edwarda Elgara, autora m.in. symfonicznego preludium Polonia czy orkiestrowych wariacji Enigma. Brytyjski kompozytor jest twórcą dwóch symfonii, trzeciej, niestety, nie ukończył.  I Symfonia op. 55 miała swoje premierowe wykonanie 3 grudnia 1908 roku w Manchesterze, pod dyrekcją Hansa Richtera, któremu została dedykowana. Dzieło przyjęto entuzjastycznie – i wśród publiczności, i wśród krytyków. W muzyce możemy wysłyszeć nie tylko reminiscencje z ukochanej przez Elgara muzyki  Brahmsa, ale także Wagnera (echa Parsifala) czy Verdiego (szczególnie z Aidy). Symfonia ma postać czteroczęściową, zorganizowaną w formie architektonicznego łuku: temat z części pierwszej Andante. Nobilmente e semplice, niczym idee fixe powraca w finale  Lento — Allegro, w postaci grandioso: dzieło zwieńczone zostaje kodą-apoteozą. O I Symfonii Elgara pisano, że muzyka brytyjska wraca w kulturze na górną półkę i że jest dziełem dla przyszłych pokoleń, choć jej muzyka zanurzona została w późnoromantycznym bujnym pięknie.  

Małgorzata Janicka-Słysz

 


Stefan ASBURY - regularnie występuje z najlepszymi światowymi orkiestrami. W sezonie 2015/16 ponownie koncertował w wiedeńskiej Musikverein, dyrygując Orkiestrą Symfoniczną Austriackiego Radia podczas wykonania światowym prawykonaniem Koncertu organowego Bernda Richarda Deutscha . Dyrygował też wystawieniem baletu Strawińskiego Ognisty Ptak w Filharmonii Kopenhaskiej (we współpracy z Duńskim Teatrem Tańca) oraz opery Gershwina Porgy and Bess na festiwalu Spoleto w USA.

Stefan Asbury pozostaje w ścisłym kontakcie z wieloma kompozytorami, takimi jak  Oliver Knussen, Steve Reich, Wolfgang Rihm, Unsuk Chin czy Mark-Anthony Turnage. W sezonie 2014/15 dyrygował światowym prawykonaniem Koncertu fortepianowego Sir Harrisona Birtwistle’a z Pierrem-Laurentem Aimardem oraz Sinfonieorchester des Bayerischen Rundfunks, pokierował także pierwszym wystawieniem dzieła w USA (z Aimardem i Boston Symphony Orchestra).

Płyta Asbury’ego z utworami Jonathana Harveya została wyróżniona nagrodą La Monde de la Musique CHOC, a nagranie Przestrzeni akustycznych Gerarda Griseya z WDR Sinfonieorchester otrzymało nagrodę Deutschen Schallplattenkritik.

Dyrygent regularnie współpracuje z Gewandhausorchester Leipzig, Royal Concertgebouw Orchestra, WDR Sinfonieorchester, hr-Sinfonieorchester i NDR Sinfonieorchester Hamburg i występuje na takich festiwalach jak Munich’s Biennale, Salzburger Festspiele, La Biennale di Venezia czy Wien Modern. Występuje również z Ensemble Modern, Klangforum Wien, Musikfabrik oraz London Sinfonietta. Ostatnie występy Asbury’ego obejmują  koncert z orkiestrami symfonicznymi w Londynie i Tokio, Los Angeles Philharmonic, RAI Turin, Dresdner Philharmonie i Orchestra of St Luke’s.

W październiku 2013 roku Asbury dyrygował prawykonaniem  utworu Siegfried Nocturne Michaela Jarella podczas Wagner Geneva Festival. Ponadto uczestniczył w wykonaniach wielu dzieł operowych, takich jak A Flowering Tree Johna Adamsa  (Perth International Arts Festival), Jakob Lenz Wolfganga Rihmsa (Wiener Festwochen), Owen Wingrave Benjamina Brittena (z Tapiola Sinfonietta) i Where the Wild Things Are Olivera Knussena. Dyrygent współpracował także z z Mark Morris Dance Group przy produkcjach Romeo i Julii Prokofiewa oraz Four Saints in Three Acts Virgila Thomsona (występy m.in. w nowojorskim Lincoln Center, londyńskim Centrum Barbican i Brooklyn Academy of Music).

Od 1995 roku Stefan Asbury wykłada w Tanglewood Music Center, gdzie od 2005 roku kieruje wydziałem dyrygentury. Prowadzi kursy mistrzowskie w Hohschule der Kunste (Zürich), w konserwatoriach w Wenecji i Genewie oraz w programie Inside the TMC z Boston Symphony Orchestra.

 


Carbotta gra pięknym dźwiękiem i ma wspaniałą technikę. („Fanfare”)

Jako uznany międzynarodowy wykonawca, Mario CARBOTTA występuje w całej Europie, na Bliskim Wschodzie, w Afryce Północnej, w Azji i obu Amerykach, zapraszany do najbardziej prestiżowych sal koncertowych: wiedeńskiej Musikverein, praskiego Rudolfinum, Opery Kairskiej, Glenn Gould Hall w CBC w Toronto, Filharmonii Narodowej w Wilnie, Narodowego Pałacu Kultury w Sofii, a także do Londynu, Bukaresztu, Genewy, Zurichu, Stambułu, Tokio, Seulu, Pekinu i Sao Paulo. Uczestniczy także w międzynarodowych festiwalach w Santander, Pereladzie, Lublanie, Zagrzebiu i Teheranie.

Carbotta występował jako solista z ponad 60 orkiestrami symfonicznymi i kameralnymi, w tym z I Poleriggi Musicali (Mediolan), Orchestra Sinfonica Siciliana (Palermo), Orchestra Sinfonica A. Toscanini (Parma), Orchestra Sinfonica Marchigiana (Ancona), Orchestra Sinfonica di San Remo, Orchestra Sinfonica di Bari, Orchestra Sinfonica Abruzzese (l'Aquila), Archi della Scala i Solisti Aquilani; spośród orkiestr zagranicznych, koncertował z Tonkünstler Niederösterreich (Wiedeń), Kärntner Sinfonieorchester (Klagenfurt), Südwestdeutscher Philharmonie (Konstanz), Oldenburgische Staatsorchester (Oldenburg), Loh-Orchester (Sondershausen), Kurpfälzisches Kammerorchester (Mannheim), DKO (Frankfurt nad Menem), Israel Sinfonietta (Beer-Sheva), Chamber Philharmonic Orchestra of South Bohemia, Filharmonie Bohuslava Martinù (Zlin), Severoceska Filharmonie (Cieplice), Stambulską Państwową Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną w Kairze, Orquestra Clássica da Madeira, Filarmonica de Jalisco (Guadalajara), Pekińską Radiowo-Filmową Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Kameralną Unii Europejskiej i Sofia Soloists.

Solista opublikował własne wznowienia dzieł G.A. Fioroniego, P. Nardiniego, P. Lichtenthala, S. Mercadantego i A. Rolli dla wydawnictw Suvini Zerboni, Carich, Rugginenti i Bèrben. Nagrywał dla RTSI (Szwajcarskie Radio i Telewizja w Języku Włoskim), HRT (Chorwacja), CBC (Toronto, Kanada) i dla Litewskiego Radia. Jego płyty zrealizowane przez Dynamic, tactus, Brilliant Classics i Nuova Era, cieszące się międzynarodowym uznaniem, zawierają pierwsze współczesne nagrania koncertów i dzieł kameralnych G.B. Viottiego, A. Rolli, S. Mercadantego, M. Pilatiego, N. Roty, L. Cortesego, F. Devienne’a i C. Fürstenau. Prowadzi kursy mistrzowskie we Włoszech, Brazylii, Bułgarii, Polsce, USA. Od 2013 roku jest profesorem fletu w Konserwatorium im. L. Boccheriniego w Lucce (Toskania).

 



Wersja do druku
Tworzenie stron - Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o. CMS - FSite

© Filharmonia Krakowska 2010

Przez dalsze aktywne korzystanie z naszego Serwisu (scrollowanie, zamknięcie komunikatu, kliknięcie na elementy na stronie poza komunikatem) bez zmian ustawień w zakresie prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Filharmonię Krakowską im. Karola Szymanowskiego do celów marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam dopasowanych do Twoich zainteresowań i preferencji w serwisach Filharmonii Krakowskiej i w Internecie. Pamiętaj, że wyrażenie zgody jest dobrowolne, a wyrażoną zgodę możesz w każdej chwili cofnąć. dowiedz się więcej. Chcemy, aby korzystanie z naszego Serwisu było dla Ciebie komfortowe. W tym celu staramy się dopasować dostępne w Serwisie treści do Twoich zainteresowań i preferencji. Jest to możliwe dzięki przechowywaniu w Twojej przeglądarce plików cookies i im podobnych technologii. Informujemy, że poprzez dalsze korzystanie z tego Serwisu, bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki, wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na korzystanie z informacji w nich zapisanych. Ustawienia w zakresie cookie możesz zawsze zmienić.Akceptuję