Polish
English
KALENDARZ
zwiń hide calendar
pokaż cały miesiąc
MENU
KASA BILETOWA

telefon:

506 625 430

czynna


7.01 – 10–14, 15–19, 8.01 - 11:30–15:30, 17–18, 9.01 - 9:30–13:30, 17–18

 REZERWACJA

tel/fax:

od poniedziałku do piątku w godzinach 9 - 16, tel. 504 856 500, 12 619 87 22

e-mail:

KALENDARIUM

KONCERT SYMFONICZNY

2016-05-07, Sobota
18:00

rodzaj abonamentu: Abonament S
miejsce: Sala Filharmonii

fot. I. Fodor
powiększ

wykonawcy:

Orkiestra Filharmonii Krakowskiej
Charles Olivieri-Munroe – dyrygent
Jeremy Findlay - wiolonczela
 



repertuar:

Antonín Dvořák – Koncert wiolonczelowy h-moll op. 104
Piotr Czajkowski – IV Symfonia f-moll op. 36
 

Przeznaczeniem Antonína Dvořáka było napisanie koncertu wiolonczelowego, który miał oczarować cały świat. Pierwsze szkice do Koncertu h-moll op. 104 A. Dvořáka powstały u schyłku życia kompozytora, za namową jego przyjaciół. Premiera nazywanego „dziesiątą symfonią” koncertu miała miejsce w 1896 roku w Londynie i zakończyła się wielkim sukcesem, a utwór zdobył wkrótce ogromną popularność.
Motyw przeznaczenia, wiszącego nad człowiekiem jak miecz Damoklesa, Piotr Czajkowski wprowadził do swojej IV Symfonii f-moll op. 36, skomponowanej prawie jednocześnie z operą Eugeniusz Oniegin, w trakcie nieszczęśliwego, krótkotrwałego małżeństwa artysty z Antoniną Milukową. Prawykonanie ukończonego w San Remo dzieła, którego inspiracją była nazywana „symfonią losu” piąta symfonia Ludwiga van Beethovena, odbyło się w 1878 roku w Moskwie.

Dorota Staszkiewicz

 




Jeremy FINDLAY - jako młody i utalentowany wiolonczelista, wystąpił w przeszło czterdziestu krajach świata, w tym w Ameryce Północnej, Ameryce Południowej, Rosji, Europie, Azji, Australii i na Bliskim Wschodzie. Pierwsze lekcje gry na wiolonczeli pobierał u swojego ojca, Williama Findlaya, jako stypendysta Royal Conservatory of Music w Toronto. Następnie kontynuował studia pod kierunkiem Daniela Domba na Uniwersytecie w Toronto, które ukończył w roku 1992. Stypendia Canada Council oraz Ontario Arts Council pozwoliły mu na dalsze studia pod opieką Christopha Richtera w Niemczech oraz Josefa Chuchro w Akademii Sztuk Scenicznych w Pradze. Findlay uczestniczył też w kursach mistrzowskich Borisa Pergamenschikowa i Yo-Yo Ma.

Jako solista, muzyk kameralny i wykonawca recitali artysta wystąpił w wielu prestiżowych salach koncertowych, m.in.: Théâtre des Champs Elysées w Paryżu, Konzerthaus w Berlinie, Mozarteum w Salzburgu, Rudolfinum w Pradze, Filharmonia Narodowa, Metropolitan Hall w Tokio, Izumi Hall w Osace, Coliseo w Buenos Aires, Teatr Miejski w São Paulo, Roy Thomson Hall w Toronto, Weill Hall w Carnegie oraz Alice Tully Hall w nowojorskim Lincoln Center. Jako solista koncertował z takimi zespołami jak: Toronto Symphony Orchestra, Camerata Salzburg, Filharmonia Praska. Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, Orkiestra Filharmonii Krakowskiej, Orkiestra Filharmonii Wrocławskiej, Orkiestra Filharmonii Łódzkiej, Orkiestra Filharmonii Poznańskiej, Śląska Orkiestra Kameralna, Orkiestra Filharmonii Północnoczeskiej, Czeska Kameralna Orkiestra Filharmoniczna, Południowoczeska Kameralna Orkiestra Filharmoniczna, Orkiestra Maltańskiej Filharmonii Narodowej, Deutsche Kammerakademie Neuss am Rhein, Moskiewska Orkiestra Kameralna Ermitażu, Oratorio Sinfonica z Japonii, Orkiestra Symfoniczna Hangzhou w Chinach, Orquestra Sinfonica do Teatro Nacional Claudio Santoro Brasilia czy Orkiestra Symfoniczna Teatru Miejskiego w São Paulo.

W marcu 2010 roku Findlay zaprezentował premierowe wykonanie koncertu wiolonczelowego napisanego dla niego przez czeskiego kompozytora Jiři'ego Gemrota. Towarzyszyła mu Orkiestra Filharmonii Północnoczeskiej pod batutą Charlesa Olivieri-Munroe. Utwór został także zarejestrowany z towarzyszeniem Orkiestry Filharmonii w Pilźnie. W 2014 roku wiolonczelista nagrał z Orkiestrą Filharmonii Praskiej kolejną zadedykowaną mu kompozycję Gemrota, Lament na wiolonczelę i orkiestrę smyczkową. Sir Roger Norrington wychwalał album nagrany przez Findlaya z Orkiestrą Filharmonii Poznańskiej, zawierający I i II koncert wiolonczelowy C. Saint-Saënsa, następującymi słowami: Ten wspaniały młody wiolonczelista wykonuje znakomitą muzykę i zasługuje na to, żeby usłyszał go cały świat. Płyta z wariacjami na wiolonczelę i fortepian Beethovena, Martinu i Gemrota (nagrana z pianistą Perem Rundbergiem) została zrecenzowana przez Magazyn „The Strad”: Grając Beethovena bardzo prostym dźwiękiem, bez udziwnień, Jeremy Findlay wskazuje na rozwój techniki wiolonczelowej od początku XIX wieku do dziś, gdzie można odnaleźć całą gamę brzmień.

Artysta był także gościem takich festiwali, jak: Festival d'Aix-en-Provence we Francji, Wielkanocny Festiwal Ludwiga van Beethovena w Krakowie, Festiwal w Mariborze (Słowenia), Międzynarodowe Seminarium Muzyczne w Cornwall (Anglia), Festiwal „Muzyka w Starym Krakowie”, Międzynarodowy Festiwal Chopinowski w Dusznikach-Zdroju, Festiwal w Villach (Austria), festiwale Pietre che cantano, Pontino oraz Incontri di Canna we Włoszech. Jeremy Findlay jest ponadto współautorem Dni Muzyki Feliksa Mendelssohna w Krakowie. Artysta ma na swoim koncie wiele nagrań płytowych, zarówno z repertuarem solowym, jak i kameralnym. Występował też na antenie radiowej i telewizyjnej między innymi dla takich sieci, jak ORF w Austrii, Czeskie Radio Narodowe, Polskie Radio, NHK w Japonii, CBC w Kanadzie oraz National Public Radio w USA.

 

Charles OLIVIERI-MUNROE - począwszy od sezonu 2015/2016 Dyrektor Artystyczny i Główny Dyrygent Filharmonii Krakowskiej. Jednocześnie od 2011 roku piastuje stanowisko Pierwszego Dyrygenta Orkiestry Filharmonicznej Południowej Westfalii. Od 1997 roku Maestro jest także Dyrygentem Honorowym Orkiestry Filharmonii Północnoczeskiej w Teplicach, a od 2005 roku pozostaje dyrygentem gościnnym Orkiestry Festiwalu w Round Top (Teksas).
W poprzednich latach Charles Olivieri-Munroe pełnił funkcję Głównego Dyrygenta podczas Colorado Crested Butte Festival i Dyrektora Artystycznego niemieckiej Inter-Regionales Symfonie Orchester (2008), w latach 2001-2004 był Głównym Dyrygentem Słowackiej Radiowej Orkiestry Symfonicznej, a w okresie od 1993 do 1995 roku obejmował stanowisko asystenta dyrygenta Karlsbad Symphony Orchestra.

Maestro jest znany ze swojego talentu i charyzmy, międzynarodowa prasa docenia go za nowatorskie interpretacje słowiańskiego repertuaru i za wrażliwość na czystość brzmienia orkiestry. Dyrygent występował na pięciu kontynentach z najlepszymi światowymi zespołami, w tym z Izraelską Orkiestrą Filharmoniczną, Orkiestrą Filharmonii Czeskiej, Orkiestrą Symfoniczną Montrealu, Berlińską Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Filharmonii w Sankt Petersburgu, Duńską Radiową Orkiestrą Symfoniczną, Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii Narodowej w Warszawie, Królewską Orkiestrą w Brukseli, orkiestrami symfonicznymi w Budapeszcie, Toronto, Oregonie, Nowym Jorku, Sydney, Amsterdamie, Frankfurcie, Atenach, Istambule, Lizbonie, Tokio, Seulu i Santiago (Chile).
W 2001 roku dyrygent zadebiutował w operze, dyrygując Falstaffem Giuseppe Verdiego na scenie Opery Komicznej w Berlinie. Od tego czasu dyrygował Don Giovannim Wolfganga Amadeusza Mozarta w Mediolanie, Aidą Verdiego w Teatro Fenice w Wenecji na festiwalu Lago di Como, występował też w Praskiej Operze Narodowej i Praskiej Operze Państwowej. W 2010 roku objął kierownictwo muzyczne nad spektaklem Żywot rozpustnika Igora Strawińskiego, wystawianym przez Warszawską Operę Kameralną. W lutym 2014 roku poprowadził w Teatrze Antonina Dvořáka znakomicie przyjęte przez krytykę wykonanie Genowefy Roberta Schumanna.

Urodzony na Malcie, dorastał w Toronto, gdzie studiował fortepian u znakomitego pedagoga, Borisa Berlina, w Królewskim Konserwatorium Muzycznym i na Uniwersytecie w Toronto. Trzykrotnie został laureatem stypendium rządowego w Ontario, które pozwoliło mu wyjechać na studia dyrygenckie do Akademii Muzycznej im. L. Janáčka w Brnie, gdzie uczył się pod kierunkiem Otakara Trhlika. Pracował również pod okiem Jiri Belohlavka i odbył dwa kursy wakacyjne w L’Accademia Musicale Chigiana w Sienie, gdzie miał okazję współpracować z takimi profesorami jak Ilia Musin i Yuri Temirkanov. W 1997 roku Charles Olivieri-Munroe odebrał grant w wysokości 20 tysięcy dolarów od Rady Sztuki Kanady. Jego kariera dyrygencka została rozpoczęta przez pasmo zwycięstw w międzynarodowych konkursach, na czele z pierwszą nagrodą na Międzynarodowym Festiwalu Muzycznym Praska Wiosna w 2000 roku, gdzie otrzymał także nagrodę wytwórni Supraphon Records, jak również nagrody Miasta Praga i Czeskiego Radia.

W 2013 roku dyrygent odebrał nagrodę Asian Pacific Brand Foundatuion, której laureatami byli przed nim m. in. Hillary Clinton, Nelson Mandela, Steve Jobs, Michael Schumacher i Mark Zuckerberg.
Charles Olivieri-Munroe nagrywa dla takich wytwórni jak SONY, RCA, Red Seal, NAXOS, SMS Classical i Naïve Records.



Wersja do druku
Tworzenie stron - Fabryka Stron Internetowych Sp. z o.o. CMS - FSite

© Filharmonia Krakowska 2010

Przez dalsze aktywne korzystanie z naszego Serwisu (scrollowanie, zamknięcie komunikatu, kliknięcie na elementy na stronie poza komunikatem) bez zmian ustawień w zakresie prywatności, wyrażasz zgodę na przetwarzanie danych osobowych przez Filharmonię Krakowską im. Karola Szymanowskiego do celów marketingowych, w szczególności na potrzeby wyświetlania reklam dopasowanych do Twoich zainteresowań i preferencji w serwisach Filharmonii Krakowskiej i w Internecie. Pamiętaj, że wyrażenie zgody jest dobrowolne, a wyrażoną zgodę możesz w każdej chwili cofnąć. dowiedz się więcej. Chcemy, aby korzystanie z naszego Serwisu było dla Ciebie komfortowe. W tym celu staramy się dopasować dostępne w Serwisie treści do Twoich zainteresowań i preferencji. Jest to możliwe dzięki przechowywaniu w Twojej przeglądarce plików cookies i im podobnych technologii. Informujemy, że poprzez dalsze korzystanie z tego Serwisu, bez zmiany ustawień Twojej przeglądarki, wyrażasz zgodę na zapisywanie plików cookies i im podobnych technologii w Twoim urządzeniu końcowym oraz na korzystanie z informacji w nich zapisanych. Ustawienia w zakresie cookie możesz zawsze zmienić.Akceptuję